Bochnia 2022-04-08
Stacja kolejowa Bochnia.
Współrzędne geograficzne: 49.977N 20.431E.
Stacja kolejowa Bochnia została otwarta w dniu 25 lutego 1856 roku. Znajduje się ona na linii kolejowej Nr 91 Kraków Główny - Medyka. Linia ta w 1945 roku, miała numer 124, a w 1988 roku, Nr 120. Linia ta została poprowadzona w odległości około 1 km od centrum miasta Bochnia, po jego północnej stronie. Stacja jest na 38 km szlaku, w połowie drogi między Krakowem i Tarnowem. Według klasyfikacji PKP, Bochnia jest stacją regionalną. W 2017 roku, stacja obsługiwała około 2 600 pasażerów na dobę.
Historia stacji kolejowej Bochnia.
Bochnia znana jest z najstarszej kopalni soli w Polsce, w której eksploatację złóż soli prowadzono od 1251 do 1990 roku. Obecnie zabytkowy obiekt jest czynny dla turystów i kuracji leczniczych. Obecnie (2022 rok) Bochnia zajmuje powierzchnię blisko 30 km2, a populacja liczy około 29 700 mieszkańców.
Linię kolejową przez Bochnię poprowadzono nie z powodu kopalni soli, ale z powodu chęci połączenia Krakowa ze Lwowem, drogą żelazną. Kraków już miał połączenie kolejowe z Wiedniem i to była kontynuacja tego projektu. Galicyjską trasę kolejową zbudowano w okresie 1854 - 1855. Szlak oficjalnie nazywano „C.K. Uprzywilejowana Droga Żelazna Karol Ludwika”. Pociąg techniczny na stacji Bochnia pojawił się w dniu 15 października 1855 roku. Pierwszy pociąg towarowo-osobowy na stację Bochnia przyjechał w dniu 20 lutego 1856 roku. Oficjalne otwarcie dworca nastąpiło w dniu 25 lutego 1856 rok.
Pierwszy dworzec zbudowano około 1866 roku. Były to dwa dwukondygnacyjne budynki połączone parterowym barakiem w którym była restauracja, kasy biletowo-bagażowe i poczekalnia. W skrajnych budynkach mieściły się pomieszczenia służb kolejowych, mieszkania oraz poczta. Od strony torów była drewniana weranda na której były stoliki dla klientów restauracji. Było także wyjście na tory. Przez stację przebiegały wówczas cztery tory. Był to czas, kiedy jeszcze nie było peronów, a pasażerowie wsiadali z poziomu torowiska. Ten dworzec już nie istnieje.
W okresie 1904 - 1908, zbudowano nowy reprezentacyjny budynek dworca, który istnieje do chwili obecnej. Dla budowy wykorzystano fundamenty ze starego dworca. Architektura budynku dworca jest pałacowa. Budynek jest dwukondygnacyjny. W tym czasie zbudowano peron wyspowy i peron jednokrawędziowy przy budynku dworca. W kierunku wschodnim od budynku dworca jest blok mieszkalny dla rodzin kolejarskich. Nieco dalej znajdują się magazyny kolejowe, przy których była bocznica kolejowa. Magazyny przez kolej były wykorzystywane do 2000 roku. Obecnie znajdują się tutaj sklepy różnych branż, do których dostęp jest wyłącznie od strony miasta.
Powstanie stacji kolejowej Bochnia spowodowało, że tereny między miastem a stacją stały się atrakcyjne. Na tych terenach zbudowano osiedla mieszkaniowe (domy jednorodzinne i bloki), sklepy i warsztaty rzemieślnicze. W latach przed wielką wojną światową, stacja Bochnia była stacją manewrową. Obsługiwała kilka bocznic do pobliskich fabryk i kopalni.
Do 2010 roku, na stacji Bochnia były jeden peron wyspowy i jeden peron jednokrawędziowy przed dworcem od strony Krakowa. Przy dworcu już nie było peronu. Dojście na perony było z wiaduktu ulicy Konstytucji 3 Maja (droga wojewódzka Nr 965) schodami oraz przejściem podziemnym od strony wschodniej stacji. Przez stację przebiegało siedem torów; trzy między Peronem 1 i 2, oraz cztery tory ze strony północnej Peronu 2. Szyny były mocowane do drewnianych podkładów ze sprężynowymi dociskami.
Ruch pociągów prowadzony był przez nastawnię „BCH”, która posiadała urządzenia przekaźnikowe z sygnalizacją świetlną.
W okresie 2011 - 2015, stacja Bochnia zostały przebudowana w związku z remontem szlaku E30 Kraków Główny - Rzeszów. Stacja otrzymała nowe perony, które są teraz trzy: Peron 1 jednokrawędziowy o długości 400 m. Peron 2 także jest wyspowy, ale jednokrawędziowy z torem od strony północnej i ma długość 400 m. Peron 3 jest wyspowy dwukrawędziowy i ma długość 400 m. Ta duża długość peronów jest związana z obsługą pociągów dalekobieżnych z dodatkowymi wagonami w sezonie wakacyjnym. Perony są typu wysokiego; 0,60 m od główki szyny. Każdy peron ma dojście schodami z wiaduktu od strony zachodniej (ulicy Konstytucji 3 Maja, droga wojewódzka Nr 965) oraz tunelem od strony wschodniej stacji. Tunel ma windy dla pasażerów niepełnosprawnych i pasażerów z większym bagażem.
Przez stację przebiega 6 torów; pięć głównych i jeden boczny do bocznic. Ze stacji jest poprowadzona tylko jedna bocznica do magazynów firmy Lotos i Stalprodukt. Prędkość na torach główny wynosi 100 km/h, a tor dodatkowy ma prędkość do 60 km/h. Torowiska są nowe. Szyny są umieszczone na podkładach struno-betonowych z przytwierdzeniami sprężynowymi. Jednocześnie na odcinku Kłaj - Bochnia poprawiono łuki i wykonano nowe torowiska i nową trakcję elektryczną. Modernizacja linii kolejowej w Bochni przyniosła również inne zmiany. Kompleksowo przebudowano wszystkie obiekty inżynieryjne, powstał również wiadukt kolejowy nad ulicą Krzeszowską, w miejsce istniejącego przejazdu drogowo-kolejowego. Cała stacja jest ogrodzona barierami, które pełnią także funkcje ochrony przed hałasem. W pobliżu dworca jest kilka parkingów, ale liczba miejsc parkingowych jest mała w stosunku do potrzeb. Miasto Bochnia planuje budowę nowych parkingów w systemie P+R.
Ruch na stacji Bochnia jest sterowany przez LCS „BCH”. Zamontowano urządzenia komputerowe typu ESTW L90 5.
Nieco wcześniej wykonano generalny remont budynku dworca. Remont dworca ukończono w 2012 roku. W głównym holu są dwie kasy biletowe, sklep z antykami, toalety i inne. Na stacji są biletomaty przewoźnika „Koleje Małopolskie” i „PolRegio”. To są te same automaty, bo przewoźnicy mają identyczne cenniki i są w spółce. Najtańszy bilet na trasie Kraków Główny - Bochnia ma cenę 9 złotych. Obecnie (2022 rok) na stacji Bochnia zatrzymują się wszystkie pociągi lokalne (aglomeracyjne), dalekobieżne i niektóre pociągi expresowe. W 2021 roku, na stacji Bochnia zatrzymywało się blisko 120 pociągów osobowych w ciągu doby. Z Bochni można dojechać pociągiem bezpośrednio do Przemyśla, Tarnowa, Nowego Sącza, Krakowa, Krynicy, Warszawy, Szczecina, Kołobrzegu, Berlina, Lwowa i Kijowa.
Opracował Karol Placha Hetman