Oleśnica 2013-03-18
Lotnisko Oleśnica.
Co dalej z oleśnickimi obiektami wojskowymi?
Już od 2002 roku, trwały rozmowy zainteresowanych stron w sprawie przedmiotowego zagadnienia. Odbyło się forum i powołano stale działającą grupę roboczą. W grupie tej była; Rada Miejska Oleśnicy, Władze Powiatu Oleśnica, MON ( ministerstwo obrony narodowej ), MENiS, AMW ( agencja mienia wojskowego ), Aeroklub Wrocławski, Politechnika Wrocławska ( głównie wydział mechaniczno-energetyczny ).
Generalny pomysł zakładał utworzenie w obiektach po CSIL Wyższej Zawodowej Szkoły Technicznej. Takiego kierunku kształcenia we Wrocławiu i rejonie nie było. Przypomnijmy, iż pozwoliłoby to na utrzymanie jedynej uczelni w Mieści oraz zahamowało wzrost bezrobocia. Efektem byłoby także uchronienie obiektu przed zniszczeniem.
Nastąpiły pierwsze zmiany. Politechnika Wrocławska uruchomiła w Oleśnicy studia doktoranckie dla 19 osób kadry byłego CSIL. Kilkanaście lat wcześniej Politechnika Wrocławska prowadziła wydział lotniczy.
Szczegółowy plan przewidywał; Powołanie na Wydziale Mechaniczno-Energetycznym Instytutu Eksploatacji Sprzętu Lotniczego, zagospodarowanie lotniska przez Aeroklub Wrocławski, ewentualne utworzenie państwowej wyższej szkoły zawodowej, zorganizowanie w obiektach opuszczanych przez wojsko centrum szkolenia wojskowego (o ile takie szkolenie będzie w przyszłości prowadzone), utworzenie na potrzeby lotnictwa cywilnego szkoły mechaników lotniczych, ewentualne utworzenie muzeum lotnictwa.
Teren Centrum z zabudowaniami zajmował około 20 hektarów. Nadawał się do tego, aby stać się silnym ośrodkiem akademickim. Z dobrą bazą socjalno-bytową, boiskami, halą sportową oraz miejscami do rekreacji i rozrywki. Podstawową zaletą przedstawionego rozwiązania było kompleksowe przejęcie i wykorzystanie istniejącej infrastruktury oraz plany zatrudnienia wykwalifikowanej kadry dydaktycznej, jak i pracowników cywilnych.
Lecz przedstawiciele MON, szefostwa Szkolenia Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, a zwłaszcza Agencji Mienia Wojskowego odnieśli się do przedstawionego projektu z ogromną rezerwą. Widzieli wiele problemów formalno-prawnych. Nie czarujmy się; chodziło o pieniądze. Wojsko godziło się na zmiany poprzez sprzedaż obiektu. Szczególnie AMW wykazała swoją złą wolę i brakiem pójścia kompromisu.
W tym okresie wyraźnie zaczęła funkcjonować nowa filozofia szkolenia przyszłych specjalistów wojskowych ( żołnierzy zawodowych ). Przejściowy model w formie uczelni wojskowo-cywilnych nie wszedł w ogóle w realizację. Pod wpływem Rządu RP, Wojsko systematycznie likwidowało uczelnie wojskowe. Tłumaczono się redukcją kosztów.
Pozyskiwanie kadry wojskowej zaczęło się odbywać poprzez nabór kandydatów z wyższym wykształceniem z cywila ( po uczelniach cywilnych ) i to z biegłą znajomością języka obcego (angielski, niemiecki, francuski). Kandydat kierowany jest na krótkie przeszkolenie ogólno-wojskowe, a następnie przeszkolenie specjalistyczne w wojskowych centrach szkolenia.
Drastycznie zredukowana armia nie wymaga dużej ilości nowych kandydatów. Dodatkowo w 2008 roku, zlikwidowano zasadniczą służbę wojskową, a zastąpienie jej Narodowymi Siłami Zbrojnymi, dobitnie wykazało pogłębiającą się zapaść Polskiej Obronności.
Do lotnictwa trudno było pozyskać człowieka wykształconego, inżyniera, który na studiach nie miał do czynienia z problemami lotnictwa. To jest specyficzna dziedzina, która obejmuje wytrzymałość konstrukcji lotniczych, materiałoznawstwo lotnicze, aerodynamikę i teorię silników lotniczych. Jest to coś zupełnie innego niż ogólne przedmioty lotnicze. Potrzebni są ludzie wykształceni w tym kierunku, ale z tym specyficznym profilem.
2008 rok.
W Garnizonie Oleśnickim, w połowie pierwszej dekady XXI wieku, funkcjonowały jednostki których już obecnie ( 2008 rok ) nie ma; 51. Zapasowy batalion specjalistów lotniczo-technicznych, 19. Samodzielny Batalion Rozpoznawczy, 1. Szkolny Pułk Samochodowy, Wojskowy Ośrodek Szkolenia Spadochronowego ( WOSSpad ).
Wojskowy Ośrodek Szkolenia Spadochronowego funkcjonował zaledwie kilka lat. Do 2008 roku, Wileńska 14. 56-400 Oleśnica. telefon: (71) 3149982. Ośrodek korzystał z Lotniska. Z Lotniska korzystała także policja.
W 2008 roku, na terenie garnizonu Oleśnica stacjonowały: 10. Rejonowe Warsztaty Techniczne, 82. batalion ewakuacji sprzętu, 2. i 3. kompania regulacji ruchu, 3. Wojskowy Ośrodek Metrologii, filia nr 2 Archiwum Wojsk Lądowych.
10 Rejonowe Warsztaty Techniczne.
10 Rejonowe Warsztaty Techniczne sformowano Rozkazem MON nr Pf-44/Org. z dnia 27.05.1998 roku, w terminie do 1.01.1999 roku. Jednostkę formowano na bazie 4. Okręgowych Magazynów i Warsztatów Łączności – JW 1544 Wrocław oraz 4. Okręgowej Stacji Obsługi Samochodów – JW 2338 Wrocław. Początkowo nowo funkcjonująca od 1.01.1999 roku, jednostka stacjonowała we Wrocławiu w kompleksie Kępa Mieszczańska, ale już w 2003 roku, rozpoczęto planowanie dyslokacji warsztatów do garnizonu Oleśnica. Dyslokację ostatecznie wykonano w 2005 roku, wg Rozkazu Dowódcy ŚOW nr Pf-3/Org. z dnia 16.01.2004 roku, Adres Oleśnica Wileńska 14, oczywiście Białe Koszary.
Podstawowym zadaniem 10 RWT ( JW. 4049 ) jest remont sprzętu wojskowego i elektroniki, a w szczegółach: Remonty, naprawy i modernizacje sprzętu informatycznego. Remonty zespołów zasilania. Remonty kompleksowe sprzętu łączności na pojazdach. Naprawy i modernizacje sprzętu łączności. Przeglądy i obsługa techniczna urządzeń dźwigowych. Przeglądy i obsługa pojazdów.
10 Rejonowe Warsztaty Techniczne w Oleśnicy należały do jednej z najnowocześniejszych w Polsce bazy remontowej i naprawczej sprzętu wojskowego. Miały wyposażenie i zdolności remontowe na miarę XXI wieku. Pomieszczenia i sprzęt spełniały najostrzejsze kryteria Unii Europejskiej, a przede wszystkim NATO. Była między innymi nowoczesna bezpyłowa lakiernia, stacja diagnostyczny i sprzęt do napraw i przeglądów wszystkich pojazdów eksploatowanych w Wojsku Polskim. A wśród nich Hammery i Rosomaki. Modernizacja zaplecza 10. RWT w Oleśnicy została ukończona w 2006 roku. Warsztaty zatrudniały 200 - 250 pracowników, w tym pracowników cywilnych.
Obecnie (2011 rok) jednostka stanęła przed przemianami strukturalnymi w logistyce Sił Zbrojnych. W związku z tym do końca 2011 roku, ma zostać rozformowana, a na jej bazie miała powstać nowa struktura logistyczna włączona do 4. Regionalnej Bazy Logistycznej.
82 Batalion Ewakuacji Sprzętu w Oleśnicy.
82 Batalion Ewakuacji Sprzętu . Adres: 56-400 Oleśnica ul. Wileńska 14. Kontakt: tel. CA MON 665449.
U podstaw utworzenia 82. Batalionu Ewakuacji Sprzętu znalazł się szereg dokumentów normatywnych, które pozwoliły na powstanie jednostki w jej obecnym kształcie. Podwaliny stworzyły: Decyzja Ministra Obrony Narodowej nr Z-11/Org/P1 z dnia 29.12.2006 roku, w sprawie zmian organizacyjnych w jednostkach logistycznych Wojsk Lądowych, a także Decyzja Ministra Obrony Narodowej Nr Z-1/Org/SSG/ZOIU-P1 z dnia 02.01.2007 roku, w sprawie realizacji przedsięwzięć umożliwiających dokonanie zmian organizacyjnych w jednostkach logistycznych Wojsk Lądowych. Ogłoszenie tych dwóch aktów umożliwiło wydanie Rozkazu Dowódcy ŚOW Nr Z-60/Org z dnia 26.02.2007 roku, w sprawie zmian organizacyjnych w jednostkach logistycznych Wojsk Lądowych, który ostatecznie powołał do życia 82. Batalion Ewakuacji Sprzętu.
Od momentu powstania batalion stacjonował w Oleśnicy i przez lata funkcjonowania ściśle współpracował z lokalną społecznością i na jej rzecz. Wzajemne wspieranie się w realizacji lokalnych przedsięwzięć skutkowało zacieśnieniem więzi na tyle mocno, że jednostka jest obecnie identyfikowana z miejscem jej stacjonowania nie tylko przez mieszkańców Oleśnicy. Fakt ten znalazł odzwierciedlenie w zgodzie Ministra Obrony Narodowej na używanie nazwy wyróżniającej „Oleśnicki”.
Zadania; 82. Oleśnicki Batalion Ewakuacji Sprzętu jest jednostką logistyczną podporządkowaną organizacyjnie 10. Opolskiej Brygadzie Logistycznej. Jednostka przeznaczona jest do realizacji przewozu i ewakuacji uzbrojenia i sprzętu wojskowego na korzyść wojsk działających na terenie 3 i 4 RBLog, a także w trakcie likwidacji katastrof i klęsk żywiołowych. Głównym zadaniem 82. BES jest prowadzenie przewozów i ewakuacji technicznej uzbrojenia i sprzętu wojskowego na rzecz wojsk operacyjnych w rejonie odpowiedzialności. Podstawowe wyposażenie 82. BES: CKE IVECO TRAKKER AT 720T50WT, naczepy ZREMB NS 600W, WZT- 2, SCANIA CB 8X8 EHZ „HARDUN”.
Dowódcy 82. Batalionu: 2007 - 2010 ppłk Waldemar KRAKOWSKI, 2010 - 2012 ppłk Zbigniew ZIELIŃSKI, 2012 - 2015 ppłk Zdzisław NOWAK, 2015 - 2017 ppłk Dariusz ZAREMBA, 2018 - 2018 ppłk Astrid SMOKOWSKI, 2018 - ppłk Marek SIEBERT.
2 Kompania Regulacji Ruchu w Oleśnicy.
2 Kompania Regulacji Ruchu sformowana 1.04.2005 roku. 2 kompania regulacji ruchu jest mobilną jednostką logistyczną realizującą zabezpieczenie przemieszczenia wojsk własnych oraz sojuszniczych na obszarze odpowiedzialności. Zabezpieczenie przemieszczenia realizowane jest poprzez wyspecjalizowane zespoły pilotujące zapewniające bezpieczeństwo w ruchu drogowym pojazdów wojskowych oraz cywilnych. Pododdziały regulacji ruchu stanowią istotny element wykonawczy podsystemu transportu i ruchu wojsk, realizujący zadania wsparcia na rzecz jednostek wojskowych realizujących przemieszczenia, zarówno w układzie narodowym, wielonarodowym jak i sojuszniczym. 2 kompania regulacji ruchu jest jedną z czterech tego typu jednostek specjalistycznych istniejących w strukturach Sił Zbrojnych RP czasu ,,P’’.
Co dalej z Lotniskiem Oleśnica? 2008 - 2011.
Z zebranych materiałów prasowych i internetowych wysuwamy wniosek, iż kolejne Polskie Lotnisko znikło z mapy Rzeczypospolitej Polskiej. Po pierwsze. Rząd Rzeczypospolitej wpisał Lotnisko Oleśnica na listę lotnisk, które są przeznaczone na sprzedaż bez konieczności zachowania jego lotniczego charakteru. Gospodarzem w imieniu Państwa była Agencja Mienia Wojskowego. Wystawiła ona Lotnisko na sprzedaż w całości. Nie wpłynęła żadna oferta. AMW podzieliła więc Lotnisko na mniejsze działki.
Jednymi którzy chcieli zachowania Lotniska z przekształceniem go w Cywilny Port Lotniczy, były władze samorządowe Miasta i Powiatu Oleśnica. Udowadniały one sens istnienia Lotniska. Stąpali bardzo twardo po ziemi. Nie marzyli o lądowaniu wielkich samolotów typu Boeing B-737, ale o biznes jetach. Twierdzili, iż Lotnisko uatrakcyjni Powiat Oleśnicki w oczach potencjalnych inwestorów.
Jednak z uwagi na brak odpowiednich funduszy Miasto i Powiat nie stawali do przetargu. Dlatego starali się o pozyskanie Lotniska w drodze darowizny. Lecz w 2009 roku, Starosta otrzymał odmowną odpowiedź w sprawie przekazania Lotniska w formie darowizny. W odpowiedzi z ministerstwa czytamy: „Minister obrony narodowej, opiniując wniosek, nie dopatrzył się podstaw prawnych do wydania zgody na dokonanie darowizny byłego lotniska wojskowego Oleśnica”. I dalej: „Byłe lotnisko wojskowe Oleśnica zostało wymienione w załączniku nr 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24.12.2008 roku, w sprawie wykazu lotnisk wojskowych, które mogą być wykorzystane na potrzeby lotnictwa cywilnego w wykazie lotnisk niewymagających zachowania ich lotniczego charakteru, co jest sprzeczne z wnioskiem zawartym w piśmie Pana Starosty z dnia 28.05.2009 roku”.
Powyższa konstatacja nie pozostawiałaby złudzeń, gdyby nie dalsza część pisma, która jednak dopuszcza ewentualność przekazania nieruchomości. Sekretarz stanu Tadeusz Jarmuziewicz w imieniu ministra informuje bowiem, że w tym samym czasie wniosek o nieodpłatne przekazanie dwóch działek obejmujących część lotniska w obrębie Cieśle złożyła gmina Oleśnica. Wójt Marcin Kasina chciałby je wykorzystywać bez zachowania lotniczego charakteru. „Jednoczesne zagospodarowanie części działek oznaczonych takim samym oznaczeniem ewidencyjnym na cele o charakterze nielotniczym i lotniczym - pisze sekretarz stanu - jest niemożliwe, mając na uwadze rozporządzenie ministra infrastruktury z dnia 25.06.2003 roku, w sprawie warunków, jakie powinny spełniać obiekty budowlane oraz naturalne w otoczeniu lotniska. Dalsze ubieganie się przez zainteresowane strony o przekazanie w drodze darowizny przedmiotowych nieruchomości wydaje się możliwe po skoordynowaniu zamierzeń powiatu Oleśnica i gminy Oleśnica”.
Jeśli dobrze zrozumieć pismo do starosty, można czynić dalsze starania o przekazanie Lotniska pod warunkiem wycofania się gminy Oleśnica ze swojego wniosku, który jest w opozycji do planów Starostwa.
W listopadzie 2010 roku, pod młotek poszła pierwsza (Nr 5 - 4,8 hektara) działka, z 350 hektarów ) działka. W Oleśnicy podniosły się głosy niezadowolenia. To mała cześć Lotniska, ale ważna - przekonuje Stanisław Kierkicz, były dowódca eskadry szkolącej pilotów w Oleśnicy. Żadna oferta nie wpłynęła. Już w lutym 2011 roku, Agencja Mienia Wojskowego ponownie wystawiła do sprzedaży tę samą działkę. Cena wywoławcza niemal 4 miliony złotych. Oferenci mieli wpłacić wadium w wysokości 399 000 złotych. Planowane zagospodarowanie na cele mieszkaniowe. Jeżeli na tej działce powstaną bloki to oznacza definitywną likwidację Lotniska.
Na marginesie. Dyrekcja AMW wykazywała się arogancją. „Działka jest naszą własnością i nie widzę żadnych powodów, abyśmy mieli jej nie sprzedać”. - powiedział szef wrocławskiego Oddziału Agencji Mienia Wojskowego. Lotnisko jest własnością Narodu Polskiego, a AMW jest tylko dysponentem Polskiego majątku.
W przedmiotowym temacie odbyła się seria spotkań zainteresowanych w Ministerstwie Obrony Narodowej. Byli także przedstawiciele Zarządu Województwa Dolnośląskiego, posłowie Województwa Dolnośląskiego, Politechnika Wrocławska.
W 2011 roku, Lotnisko Oleśnica straciło status lotniska i stało się tylko lądowiskiem. W dodatku, w dniu 31 października 2013 roku, eksploatacja lądowiska została zawieszona. W dalszym ciągu nie są znane przyszłe losy terenów oleśnickiego lotniska wojskowego.
W 2011 roku, Lotnisko Oleśnica straciło status lotniska i stało się tylko lądowiskiem. W dodatku, w dniu 31 października 2013 roku, eksploatacja lądowiska została zawieszona. W planach jest budowa drogi kołowej nazwanej „Obwodnica Oleśnicy”, która połączy ulicę Warszawską z ulicą Wileńska. Obwodnica przetnie pole wzlotów na dwie części. W dalszym ciągu nie są znane przyszłe losy terenów oleśnickiego lotniska wojskowego, ale jest pewne, że lotniska tutaj nie będzie.
Krótka historia Lotnisko Oleśnica:
1935r.-1945r., Lotnisko wojskowe niemieckie. 1945r.-1950r., Lotnisko w rękach rosyjskich. 1951r.-1955r., Szkoła młodszych specjalistów lotniczych. 1955r.-1970r., Techniczna Oficerska Szkoła Wojsk Lotniczych. 1970r.-1990r., Centralny Ośrodek Szkolenia Specjalistów Technicznych Wojsk Lotniczych. 1990r.-2002r., Centrum Szkolenia Inżynieryjno-Lotniczego. Do 2003 roku, lotnisko miało kod EPOA. 2011 rok, lotnisko zostało zmienione na lądowisko. 2013 rok, zamknięcie lądowiska.
Infrastruktura Lotniska Oleśnica.
Współrzędne geograficzne 51°12'53.0" N 17°26'18.0" E; ( 51° 12' 52.9992" N, 17° 26' 18.0024" E ) Elewacja: 522 ft. Do 2003 roku. Lotnisko miało kod EPOA. Obecnie nie posiada żądnego kodu i nie jest ujęte nawet jako inne miejsce do startu i lądowań. Byłe częstotliwości; Port 122,7 MHz, Kwadrat 122,2 MHz.
Droga Startowa 2 300 ( 2 280 ) m x 30 m. Na kierunku 07/25. Powierzchnia 69 000 m kwadratowych. Nawierzchnia asfaltowa. DS (RWY) została zbudowana około 1955 roku, jako betonowa. Pierwotnie miała długość około 1 950 m. Remontowana była systematycznie co 6-7 lat. W 60-latach została wydłużona do 2 300 m. W 70-latach nawierzchnię zmieniono na asfaltową. Uznano, że z Lotniska nie korzystają ciężkie samoloty, więc można położyć asfalt, który przy mniejszym obciążeniu jest materiałem trwalszym. Od 2010 roku, są liczne, głębokie dziury w asfalcie. RWY nie wyposażono w stałe oświetlenie oraz nie zaopatrzono w tak zwane „migołapki”. Na Lotnisku Oleśnica nie było konieczności wyznaczania i utrzymywania awaryjnego RWY.
Wadą ukierunkowania RWY było to, że podejście na kierunku 07 przebiegało wprost nad centrum Miasta. Jedyną więc korzyścią z likwidacji Lotniska jest odblokowanie możliwości stawiania wysokich budowli. Lecz nie podejrzewamy, że w tym stuleciu w Oleśnicy powstaną drapacze chmur.
Drogi Kołowania. Lotnisko dysponuje nieskomplikowanym systemem dróg kołowania. Równolegle do RWY, po północnej stronie przebiega główna droga kołowania, o długości 2 300 m. Dodatkowo z jej obu końców biegną skośne DK wiodące do byłych hangarów. Łącznie Lotnisko posiada około 5 600 m DK, o szerokości około 10 m.
Lotnisko posiada trzy PPS. Dwie są zlokalizowane w pobliżu końców RWY, przy głównej DK. Trzecią można uznać jako CPPS. Zlokalizowana jest niemal przy kompleksie koszarowym, w pobliżu najnowszego i jeszcze istniejącego hangaru.
Miejsca postoju samolotów i śmigłowców. Lotnisko posiada kilkanaście indywidualnych stojanek. Część z nich otrzymała z trzech stron obwałowania. Na lotnisku nigdy nie wybudowano schrono-hangarów.
Hangary. Niewiele wiadomo o hangarach na Lotnisku. Prawdopodobnie w sumie były cztery hangary. Trzy z nich powstały w pierwszym okresie trwania drugiej wojny światowej. Były to konstrukcje stalowe, które w podstawie miały wymiary około 40 m x 25 m. Nie dotrwały do obecnych czasów ( 2010 rok ). Czwarty hangar jest najnowszy i nadal jest wykorzystywany, tylko już nie do obsługi samolotów i śmigłowców. Umiejscowiony jest blisko kompleksu koszarowego.
Infrastruktura Lotniska Oleśnica nie była bardzo rozbudowana, jak lotniska na których stacjonowały jednostki bojowe lotnictwa. System radiolokacyjny też nie był rozbudowany. Korzystano z radiostacji i stacji radiolokacyjnych mobilnych. Baza MPS także nie była duża. Nie było także bombo-składu, ani strzelnicy samolotowej.
Na Lotnisku Oleśnica nie było dużo samolotów i śmigłowców. Jednak przez Lotnisko przewinęły się wszystkie użytkowane w Polsce samoloty z okresu 1955 - 1995 ( za wyjątkiem MiG-29 i samolotów z 36. Specjalnego Pułku Lotniczego ). Były tu: An-2, Jak-12, TS-8 Bies, TS-11 Iskra, Ił-14, Ił-28, Lim-1/2, SB Lim-2, Lim-5, Lim-5 P, Lim-6 bis, MiG-19, MiG-21 ( F-13, PF, PFM, MF ), MiG-23, Su-7, Su-20, Su-22, SM-1, SM-2, Mi-2, Mi-4, Mi-8. Większość z tych samolotów wykorzystywano jako pomoce szkoleniowe. Przeważnie były to maszyny które w wyniku zdarzeń losowych uległy uszkodzeniu płatowca i ich remont okazywał się nieopłacalny. Na przykład pęknięciu uległ główny dźwigar, naciągnięta mogła być struktura skorupy kadłuba, skręceniu uległo usterzenie. Zdarzenia te mogły wystąpić nie tylko podczas lotu. Bywały przypadki uszkodzeń podczas obsługi na ziemi, lub wręcz w stojącą na stojance maszynę wpadła inna lub samochód. Takie właśnie samoloty i śmigłowce trafiały do Oleśnicy. Dla lotnictwa wojskowego i budżetu kraju była to strata. Lecz dla szkoły w Oleśnicy, nieoceniona zdobycz. Można były na konkretnym samolocie prowadzić różne lekcje. Oczywiście te maszyny dostarczano drogą kołową, pociągiem lub samochodami. Otrzymywały one na usterzeniu poziomym oznaczenie w postaci dużej litery C, w kolorze żółtym. W późniejszych latach w przedniej części kadłuba malowano napis SZKOLNY w białym kolorze. Bywało, iż samoloty te pełniły rolę magazynu części zamiennych.
Obecnie ( 2010 rok ) w Oleśnicy jest tylko jeden samolot, TS-11 Iskra, jako pomnik. Wszystkie samoloty zostały przekazane do placówek muzealnych lub na Lotnisko Dęblin ewentualnie Lotnisko Radom. TS-11 Iskra nr 1H-0504, latał z numerem taktycznym 504 w 60. Lotniczym Pułku Szkolnym w Radomiu. Uszkodzony w czasie awaryjnego lądowania służył jako pomoc szkolna. Na kadłubie nb 1978 przedstawia datę, kiedy samolot stanął jako pomnik. Samolot stoi na postumencie na terenie jednostki Wojska Polskiego, ulica Wileńska 14, Oleśnica.
Opracował Karol Placha Hetman