Jeżów Sudecki 2023-01-25
Lotnisko w Jeżowie Sudeckim.
Współrzędne geograficzne: 50.944N 15.762E. Elewacja 561 m.
W 1924 roku, w Jeleniej Górze, a dokładniej w Jeżowie Sudeckim założono szkołę szybowcową. Wykorzystano szybowisko umieszczono na stoku góry o wysokości 561 m nad poziomem morza. Było to ważne, bo starty szybowców wykonywano przy pomocy gumowych lin. Wyniesienie góry o około 200 m nad pobliski teren gwarantowało wykorzystanie wiatru falowego. Podobnie jest na szybowisku w Międzybrodziu Żywieckim. Wkrótce zbudowano hangar i warsztaty. W 1929 roku, zbudowano kolejny większy hangar.
W tym czasie zdecydowano się na produkcję szybowców na miejscu. Wytypowano warsztaty w Jeżowie, Piechowicach i Jeleniej Górze, które wykonywały poszczególne elementy różnych typów szybowców.
Głupi niemcy, razem ze swoimi braćmi moskalami, rozpoczęli drugą wojnę światową. W jej wyniku stracili znaczną część terytorium. Sudety i Dolny Śląsk włączono w granice Polski. Ale Polska utraciła Kresy. O takim podziale Europy zdecydowali wielcy tego świata. Fabryka szybowców nie została zniszczona i na jej bazie założono Okręgowe Warsztaty Szybowcowe Nr 2 w Jeżowie. W zakładzie początkowo remontowano pozostawione szybowce. Do końca 1945 roku, wyremontowano około 60 szybowców, a dalszych 5 szybowców było w trakcie remontów. W 1947 roku, w zakładach zbudowano od podstaw 10 szybowców Grunau „Baby IIB2”. W kolejnych miesiącach prowadzono prace modyfikacyjne produkowanych i remontowanych szybowców. Do końca 1950 roku, zakłady w Jeżowie Sudeckim oddały użytkownikom ponad 600 szybowców, które byłe eksploatowane w różnych Aeroklubach w Polsce.
Wytwórnia Jeżów Sudecki nie był jedynym zakładem w Polsce, który produkował i remontował szybowce. Taki profil produkcji miały zakłady w Bielsku Białej (Aleksandrowice), Krośnie, Wrocławiu (Gotów Mały), PZL Okęcie, PZL Świdnik.
Zakłady w Jeżowie Sudeckim były przedsiębiorstwie państwowym do 2001 roku i podlegały ministerstwu komunikacji. W 1948 roku, nazwę zakładu zmieniono na Zakłady Sprzętu Lotnictwa Sportowego Nr 2 (ZSLS nr 2) w Jeżowie. Zakłady w Jeżowie organizacyjnie podlegały pod Dyrekcję Zakładów Sprzętu Lotnictwa Sportowego w Warszawie. W 1963 roku, nastąpiła reorganizacja i zakłady w Warszawie zlikwidowano. Od tej pory Jeżów podlegał pod zakłady w Bielsku Białej. Powstała firma Zakłady Szybowcowe Delta-Bielsko. Po paru latach z nazwy usunięte słowa Delta.
W Jeżowie produkowano szybowce: IS-A ”Salamandra”, IS-B ”Komar-49”, SZD-9 ”Bocian”, SZD-19 ”Zefir 2”, SZD-30 ”Pirat”. Znaczące miejsce zajmował szybowiec Bocian, którego różnych wersji wyprodukowano w sumie 612 egzemplarzy. Zakład w Jeżowie opanował technologię produkcji i napraw szybowców drewnianych i kompozytowych.
Po ogłoszeniu upadłości, w styczniu 2001 roku, przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą Przedsiębiorstwo Doświadczalno-Produkcyjne Szybownictwa PZL-Bielsko Zakład w Jeżowie Sudeckim, zostało sprywatyzowane. Od tamtej pory zakład nosi nazwę Zakład Szybowcowy „Jeżów” Henryk Mynarski. Adres Zakład Szybowcowy „Jeżów” Henryk Mynarski, ul. Długa 93, 58 – 521 Jeżów Sudecki.
Szybowisko Jeżów Sudecki.
Współrzędne geograficzne: 50.944N 15.762E. Elewacja 561 m.
Szybowisko umieszczone jest w odległości około 8 km, od centrum Jeleniej Góry, w kierunku północnym, na tak zwanej Górze Szybowcowej, o wysokości 561 m nad poziomem morza. Kierunek startu to kierunek południowy lub północny. Na szybowisku wyznacza się do czterech RWY, które są stosunkowo krótkie i umieszczone jeden za drugim. Maksymalnie mają długość do 300 m.
Na szczycie wzniesienia jest także wieża obserwacyjna, która pozwala na obserwowanie startów i lądowań na stoku południowym i północnym. Na górze szybowcowej jest także punkt widokowy. W dole rozpościera się panorama miasta Jelenia Góra, a za nim kolejne pasma Sudetów. Szczególnie ładne widoki są w czasie wschodów i zachodów słońca. W skład obiektów lotniska Jeżów Sudecki wchodzą zabudowania lotniskowe w których są warsztaty, hotel „Szybownika” i restauracja. Wszystkie obiekty są własnością Aeroklubu Jeleniogórskiego. Lotnisko posiada rękaw wiatrów ustawiony przy głównym drewnianym budynku. Jest także parking dla samochodów i motocykli. Do lotniska prowadzi asfaltowa droga, czyli ulica Długa.
Opracował Karol Placha Hetman