Mińsk Mazowiecki 2009-01-09
Lotnisko Mińsk Mazowiecki.
Współrzędne geograficzne: 52.195N 21.657E. Elewacja 168 m.
Historia miasta Mińsk Mazowiecki.
Historia Mińska Mazowieckiego sięga ponad 600 lat. Od dnia 29 maja 1421 roku, miejscowość posiada prawa miejskie. Nazwa Mińska pochodzi od rzeki Mieni, której etymologia jest z kolei związana ze słowem "mienić". Przymiotnik "Mazowiecki" ma odróżniać miasto od Mińska na Białorusi. Miasto w czasie swojej historii kilkukrotnie zmieniało nazwę (w średniowieczu wynikało to bardziej z rozwoju Języka Polskiego niż konkretnych zmian). Początkowo osada zwana była różnie – Mieńsk, Mensk i Mińsk. Nazwa ta przetrwała do 1868 roku, kiedy to moskale zmienili ją na Nowomińsk. Dzisiejsza nazwa została natomiast nadana miastu w dniu 7.07.1916 roku. Dopuszczalnym urzędowo skrótem jest Mińsk Maz. Mieszkańcy stosują także MMz. Jest to także oficjalny skrót nazwy stacji kolejowej.
Prawa miejskie nadał miejscowości książę mazowiecki Janusz I Starszy, a pierwszym właścicielem Miasta był Jan z Gościeńczycy herbu Prus III. Parafia została założona w 1422 roku, a kościół wybudowano przy Starym Rynku.
Spokojny rozwój Rzeczypospolitej Polski i Mińska Mazowieckiego przerwał potop szwedzki. Szwedzi spalili miasto i wymordowali dużo mieszkańców. Po trzecim rozbiorze Polski, w 1816 roku, Mińsk Mazowiecki stał się stolicą obwodu stanisławowskiego. W czasie Powstania Listopadowego i Powstania Styczniowego okolice Mińska Mazowieckiego były terenem licznych walk z okupantem. W 1867 roku, oddano do użytku całą linię kolejową Warszawa-Terespol.
W 1918 roku, do Miasta powróciły Polskie władze. Podczas wojny Polsko-bolszewickiej, po zwycięskiej Bitwie Warszawskiej, w dniu 17 sierpnia 1920 roku, miało tu miejsce połączenie sił Polskich i pochód na wschód. W Mieście stacjonował 7. Pułk Ułanów Lubelski, który bohatersko walczył w wojnie obronnej 1939 roku. W czasie II wojny światowej Armia Krajowa i Gwardia Ludowa prowadziły w Mińsku Mazowieckim działalność dywersyjną. Po opuszczeniu miasta przez żołnierzy germańskich, Armia Krajowa przejęła nad nim kontrolę, w dniu 30 lipca 1944 roku, ale nazajutrz (31 lipca 1944 roku) weszli moskale i zaczęła się nowa okupacja. W nocy z 2 na 3 marca 1945 roku, NKWD zamordowało 7 przedstawicieli mińskiej elity, w tym burmistrza Hipolita Konopkę. W 1945 roku, Miasto liczyło zaledwie 10 500 mieszkańców, głównie kobiet i starców.
W dniu 1 czerwca 1974 roku, po reformie administracyjnej, Mińsk Mazowiecki wszedł w skład Województwa Siedleckiego. W 1984 roku, Mińsk Mazowiecki powiększono o miejscowość Kędziarki i Anielinę. Po reformie administracyjnej w 1999 roku, Miasto weszło w skład Województwa Mazowieckiego.
Miasto Mińsk Mazowiecki.
Miasto położone jest w odległości 40 km od centrum Warszawy, w Województwie Mazowieckim i stanowi część aglomeracji Warszawskiej. Miasto jest siedzibą miejsko-wiejskiej gminy. W 2008 roku, Mińsk Mazowiecki zamieszkiwało 38 181 osób. Miasto jest ważnym ośrodkiem handlowym, usługowym i przemysłowym. Mińsk Mazowiecki ma wyższą szkołę i 6 szkół średnich. W Mińsku znajduje się kilkanaście obiektów wpisanych na listę zabytków oraz całe obszary zabudowy chronione przez plan zagospodarowania przestrzennego. Herbem Mińska Mazowieckiego jest Leliwa, a patronem Jan Chrzciciel.
Mińsk Mazowiecki leży na Wysoczyźnie Kaszubskiej we wschodniej części Województwa Mazowieckiego. Geograficznie jest to Nizina Południowo-Podlaska, a historycznie i kulturowo Mazowsze.
Równoleżnikowo przebiega Droga Krajowa Nr 2 (Świecko-Terespol), a na kierunku północ-południe Droga Krajowa Nr 50 (Ciechanów-Ostrów Mazowiecka, tranzytowa obwodnica Warszawy), oraz Droga Wojewódzka Nr 802 (do Seroczyna koło Stoczka Łukowskiego). Odległość drogowa do Lublina wynosi 140 km, do Brześcia 162 km, a do Białegostoku 180 km. W 2008 roku, zakończono projektowanie odcinka autostrady A2 będącego północną obwodnicą miasta. Budowę rozpoczęto 24 sierpnia 2009 roku.
Miasto jest ważnym węzłem kolejowym, na kierunku Warszawa-Siedlce i na kierunku Tłuszcz-Pilawa. Pierwsza z nich to linia kolejowa E20 (Berlin-Warszawa-Terespol-Moskwa). Najwięcej pociągów jeździ do Warszawy (6 pospiesznych, 40 osobowych do centrum i 1 osobowy do Warszawy Wschodniej) i Siedlec (6 pospiesznych i 20 osobowych). Najdalsze jest połączenie z Moskwą. Przez Mińsk Mazowiecki przejeżdżają także pociągi, które tu się nie zatrzymują.
Historia Lotniska Mińsk Mazowiecki – Janów.
Niewiele jest informacji na temat Lotniska w pierwszym okresie jego istnienia. Wiadomo, że lotnisko było wykorzystywane podczas II wojny światowej i zaraz po jej zakończeniu. Ale słaba jego infrastruktura powodowała, że o lotnisku niemal zapomniano. Z początkiem 50-lat XX wieku, na skutek wojny w Korei, dyktator Stalin podjął decyzję o dużym rozwoju Polskiego Lotnictwa, ponad nasze potrzeby i możliwości. W ogromnie zniszczonym kraju, gdzie głównym celem było utrwalanie władzy ludowej. W jednostkach wojskowych z dnia na dzień przybywało samolotów. Powstawały nowe pułki i budowano nowe lotniska. Właśnie w tym momencie, przypomniano sobie o Lotnisku Mińsk Mazowiecki. Podjęto decyzje o jego rozbudowie. Wybudowano nową, betonową RWY i DK oraz indywidualne stanowiska postoju samolotów. Do tego momentu RWY była tylko gruntowa-trawiasta. Zbudowano skład paliw i skład amunicji. Dla żołnierzy zbudowano baraki.
W 1956 roku, podjęto decyzje o przeniesieniu 1. PLM Warszawa i 21. Samodzielnej Eskadry Pościgowej do Mińska Mazowieckiego. W lipcu 1957 roku, Pułk ostatecznie przebazowano na lotnisko w Janowie koło Mińska Mazowieckiego. Kadra Pułku, a przede wszystkim żołnierze służby zasadniczej, wiele tygodni musieli spędzić przy porządkowaniu terenu, wykonaniu dróg wewnętrznych i chodników.
Lotnisko ma swoją specyfikę. Wynika ona z biegnącej niemal za płotem ważnej trasy drogowej, a nieco dalej jeszcze ważniejszej trasy kolejowej. Lotnisko nie schowało się jak większość innych wśród gęstych lasów. Nie rozwinął się specyficzny system garnizonu leśnego. Kadra mogła mieszkać w samej Warszawie, a żołnierzy służby zasadniczej każdą przepustkę mogli spędzać w Stolicy. Również okolicznym mieszkańcom wojsko nie za nadto utrudniało życie. Liczne wioski wokół lotniska, a w nich liczne gospodarstwa rolne, nigdy nie były tak bardzo zagrożone wysiedleniem jak to było w innych przypadkach.
W 1957 roku, 1. PLM dysponowały myśliwcami typu Lim-1/2 oraz pierwszymi samolotami Lim-5, a 21. SEP dysponowała 12 samolotami MiG-17 PF. Samoloty te posiadały pokładowe celowniki radiolokacyjne, które zapewniały przechwycenie celów w każdych warunkach atmosferycznych, w dzień i w nocy. Lecz już w 1957 roku, 21. Samodzielna Eskadra Myśliwska została wcielona w struktury 1. PLM i przestała istnieć, jako samodzielna jednostka.
W kwietniu 1960 roku, na stan Pułku wpisano klucz (4) myśliwców Lim-5 P. Odpowiednik sowieckich MiG-17 PF. W lipcu 1960 roku, te i inne samoloty z Pułku wzięły udział w paradzie lotniczej nad polami Grunwaldu.
W 1961 roku, Lotnisko Mińsk Mazowiecki stało się miejscem pierwszego pokazu sowieckich MiG-21 dla Polskich oficerów. Niewielka odległość od Warszawy czyniła z Lotniska Mińsk Mazowiecki dobre miejsce do zapraszania delegacji z bloku układu warszawskiego. Do Mińska Mazowieckiego pierwsze samoloty naddźwiękowe typu MiG-21 trafiły w połowie września 1963 roku, niemal jednocześnie z 62. PLM i 11. PLM. Było to 6 egzemplarzy MiG-21 F-13, które wpisano na stan 1. Eskadry.
W 1964 roku, Pułk w Mińsku Mazowieckim otrzymał pierwsze maszyny MiG-21 PF, wyposażone w stacje radiolokacyjne RP-21. Do końca 1964 roku, na stanie Pułku było już 8 egzemplarzy MiG-21 PF. Samoloty te zastąpiły użytkowane do tej pory w pułku MiG-17 PF oraz MiG-21 F-13, które przekazano innym jednostkom. Dzięki rotacji sprzętu, głównie z 11. PLM w 1965 roku, 1. Eskadra 1. PLM posiadała 12 egzemplarzy MiG-21 PF i 2 MiG-21 U.
W dniu 30 czerwca 1966 roku, wypadkowi uległ MiG-21 PF nb 2405 nr 762405 z 1 PLM. Pilot porucznik Władysław Betka zginął. Okolice miejscowości Olszyna. Lot wykonywała para samolotów. Władysław Betka był prowadzony. Przy przechodzeniu przez chmury, pilot stracił z oczu prowadzącego. Zgodnie z procedurą powinien odejść w prawo, aby nie doszło do kolizji. Jednak pilot stracił orientację przestrzenną i doszło do przepadnięcia samolotu. Pilot próbował się katapultować, ale z powodu małej wysokości, spadochron się nie rozwinął.
Jak się okazało, samoloty MiG-21 PF zagościły w Pułku niezwykle długo, bo do 1989 roku, kiedy to zostały zastąpione przez MiG-21 M, ze zlikwidowanego Pułku z Goleniowa. Z dniem 15 maja 1966 roku, Pułk został przeformowany na nowy etat Nr 6/461, w wyniku czego powstał 22. Dywizjon Dowodzenia Lotami i 56. Batalion Zabezpieczenia. W 1966 roku, Pułk razem z pilotami z 3. PLM, w ramach obchodów 1000-Lecia Polski uformował ugrupowanie pod nazwą Grot-Centrum złożone z 16 maszyn MiG-21 PF. W 1968 roku, wyznaczone załogi Pułku wzięły dział w strzelaninach kierowanymi pociskami rakietowymi na poligonie na terenie CCCP. W styczniu 1971 roku, na stan przyjęto partię 10 samolotów MiG-21 PF z rozformowanego 13. PLM w Łęczycy. Jesienią 1971 roku, na terenie lotniska w Mińsku Mazowieckim wznowiono rozgrywanie zawodów lotniczych, tym razem o tytuł Mistrza Walki Powietrznej. W 60-latach i 70-latach jednostka kilkakrotnie z powodu remontu lotniska pułk przebazowano na zapasowe Lotnisko Szczytno-Szymany. Z końcem 70-lat Pułk przejął 11 samolotów MiG-21 PF, z 39. PLM. Następnie w 1982 roku, kolejne 6 MiG-21 PF z innych jednostek. W 1988 roku, w wyniku rozformowania 39. PLM wszystkie pozostałe samoloty MiG-21 PF przejął 1. PLM, który dzięki temu miał na stanie 36 MiG-21 PF i 7 MiG-21 U. W kolejnych latach, na stanie 2. Eskadry pojawiły się MiG-21 M, PFM, gdyż 1. Eskadra otrzymała myśliwce MiG-29, a samoloty MiG-21 PF w 1989 roku, skasowano.
Druga połowa 80-lat stała się początkiem dużego kryzysu w wojskach lotniczych, którego końca jeszcze w 2000 roku, nie było widać. W tych warunkach postanowiono choćby nieznacznie poprawić ten stan rzeczy i Polska zdecydowała się na zakup minimalnej liczby jedynych dostępnych dla nas myśliwców pola walki (frontowych) MiG-29.
Kolejne 5 egzemplarze MiG-29 (9.12 A) przyleciało do Polski w dniu 2 października 1990 roku. Numery seryjne; 26365, 26367, 26383, 26389, (?). Były one pilotowane przez pilotów sowieckich. Towarzyszył im samolot An-12, z ekipą techniczną. Tylko ona miała prawo obsługi samolotów, do czasu oficjalnego ich przekazania w dniu 30 października 1990 roku, stronie Polskiej. Samoloty były fabrycznie nowe i wyposażone w stacje radiolokacyjną RS-2 M.
W sumie te 12 maszyn pozwoliło na przezbrojenie 1. Eskadry, ale były siłą symboliczną i nie mogły przewartościować potencjału militarnego. 2. Eskadra posiadała na wyposażeniu samoloty MiG-21 M przebazowane z Goleniowa, w miejsce MiG-21 PF.
W dniu 13 stycznia 1992 roku, po blisko 3-letnim okresie szkolenia podstawowego i taktycznego 1. eskadra 1. PLM „Warszawa” z Mińska Mazowieckiego rozpoczęła dyżury w systemie obrony powietrznej Polski. Ze względu na newralgiczne położenie Mińska Mazowieckiego, jako najbliżej położona baza granicy wschodniej i braku środków ostrzegania nad wschodnią granicą, spowodowały nałożenie na MiG-29 dyżurów w sposób nietypowy dla pułków Polskich Sił Powietrznych, to znaczy były one gotowe do startu 24 godziny na dobę. Takiej decyzji domagał się Sejm RP.
W okresie 3-lat wykonano kilka ćwiczeń w ostrym strzelaniu z działek i pociskami rakietowymi na poligonie morskim Ustka. Wprowadzenie nowych samolotów zbiegło się ze zmianami społeczno-ustrojowymi w Polsce. Dzięki temu w lotnictwie rozpoczął się powrót do kultywowania przedwojennych, lotniczych tradycji 1. pułku lotniczego. Pojawiły się nowe odznaki, nalepki i naszywki nawiązujące do chlubnych tradycji.
Lotnisko w Janowie stało się miejscem wielu zagranicznych wizyt różnych szczebli, tym razem z całego świata. Ich stałym elementem stał się pokaz pilotażu na MiG-29 wykonywanych przez mjr pilota H. Chołuja i mjr pilota J. Wojtaszczyka. Szczególne bliskie kontakty dotyczyły współpracy wojskowej lotnictwa Polskiego z lotnictwem państw Zachodnich.
W pierwszej połowie 90-lat, Czechy wystawiły na sprzedaż swoje myśliwce MiG-29, w liczbie 10 egzemplarzy. Rząd Polski skorzystał z okazji i pozyskał te maszyny na przełomie grudnia 1995 roku, a stycznia 1996 roku. Transakcja polegała na wymianie maszyn za 11 sztuk nowych śmigłowców PZL W-3 Sokół. Symboliczne przekazanie maszyn MiG-29 nastąpiło w dniu 19 lutym 1996 roku, oczywiście w Mińsku Mazowieckim. Od tego momentu 1. PLM posiadał na stanie 22 MiG-29, (nadal jako jedyny w kraju, do czasu pozyskania samolotów MiG-29 z RFN).
W dniu 1 marca 1999 roku, na lotnisku w Mińsku Mazowieckim zademonstrowano pierwsze 4 samoloty MiG-29 przystosowane do wykonywania zadań w ramach Sił Natychmiastowego Reagowania NATO oraz 6 pilotów przeszkolonych w tym zakresie. W połowie marca 1999 roku, na terenie lotniska odbyły się główne uroczystości wojskowe związane z przyjęciem Polski do struktur NATO, a samoloty rozpoczęły dyżurowanie bojowe w ramach sił sojuszniczych NATO.
Z dniem 01 stycznia 2001 roku, na skutek restrukturyzacji Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, w miejsce 1. PLM powołane zostały dwie jednostki: - 23. Baza Lotnicza - jednostka logistyczna, która przejęła mienie gospodarcze 1. PLM oraz 1. Eskadra Lotnictwa Taktycznego - jednostka liniowa, która przejęła tradycje 1. PLM.
Z początkiem nowego wieku, nadal podstawowym samolotem bojowym na Lotnisku Mińsk Mazowiecki był myśliwiec MiG-29 w liczbie 22 maszyn. Stan 1. ELT uzupełniały samoloty TS-11 Iskra. Oprócz maszyn bojowych na lotnisku bazowały samoloty z 2. ELŁ z samolotami An-2 i śmigłowcami Mi-2. Te statki powietrzne w 2009 roku, włączono w struktury 2. Grupy Poszukiwawczo-Ratowniczej.
Dla 1. ELT jak do tej pory najważniejszym był udział w 2006 roku, w misji PKW Orlik na Litwie. Opisane w osobnych rozdziałach.
W wyniku agresji państwa moskiewskiego na Ukrainę (2022 rok), Polska zdecydowała się na przekazanie kilkunastu samolotów MiG-29 siłom powietrznym Ukrainy. Równocześnie podjęto decyzje o zamówieniu 12 zamówionych lekkich samolotów bojowych FA-50 GF, produkcji Koreańskiej. Z końcem listopada 2023 roku, w Polsce wylądował po raz kolejny samolot Boeing B-747 F przywożąc ostatnie 2 z 12 samolotów. Wszystkie samoloty trafiły do 23. Bazy Lotnictwa Taktycznego w Mińsku Mazowieckim. Samoloty FA-50 GF były składane w Mińsku Mazowieckim przez inżynierów i techników z firmy producenta – Korean Aerospace Industries. Po przybyciu pierwszych samolotów do Mińska Mazowieckiego rozpoczął się intensywny cykl szkoleń dla Polskich pilotów. Pierwszy z pilotów odbył samodzielny lot w dniu 16 listopada 2023 roku. Samoloty FA-50GF Fighting Eagle zostały zakupione za kwotę 700 mln USD, natomiast za kolejne 2,3 mld USD zakupiono dalszych 36 samolotów w wersji FA-50 PL. Mają one zostać wyposażone między innymi w instalacje do pobierania paliwa w locie, radiolokator AESA PhantomStrike (wybrany w osobnym postępowaniu) oraz zintegrowane z nowoczesnym uzbrojeniem precyzyjnym w tym także pociskami powietrze-powietrze średniego zasięgu AIM-120 AMRAAM.
Port Lotniczy Janów, Mińsk Mazowiecki, Warszawa.
Po zmianach społeczno-gospodarczych w Polsce zapoczątkowanych, w 1989 roku, nastąpił powolny, ale systematyczny rozwój lotnictwa cywilnego. Głównie w postaci lotów pasażerskich. Na Mazowszu samorządy lokalne Modlina, Sochaczewa, Radomia oraz Mińska Mazowieckiego; zwróciły uwagę na możliwość wykorzystania lotnisk wojskowych do komunikacji cywilnej. Tym bardziej, że wojsko już ich tak intensywnie nie eksploatowało. W większości z nich powstały spółki, które miałyby zbudować na tych lotniskach terminale. Sprawy nabrały rumieńców w 2004 roku, po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej, a dodatkowym impulsem stał się światowy rozwój przewoźników niskokosztowych.
W 2005 roku, w Mińsku Mazowieckim powstała Spółka. Prezesem Spółki Cywilny Port Lotniczy Mińsk Mazowiecki został pan Marian Jerzy Zięba. Spółka została w dniu 24 stycznia 2006 roku, wpisana do KRS 0000249514.
Już w 2007 roku, MON wyrażało chęć użyczania lotnisk wojskowych do celów transportu pasażerskiego i towarowego. Wśród nich znalazło się Lotnisko Mińsk Mazowiecki. Według wstępnych ustaleń wojsko miało przekazać część nieruchomości pod działalność powołanej Spółki. W grę wchodziły północne tereny lotniska. Dzięki temu ruch wojskowy i cywilny nie przeszkadzałby sobie nawzajem. Wspólny mógłby być tylko pas startowy.
Plany budowy cywilnego portu lotniczego na terenie wojskowej bazy lotniczej w Janowie koło Mińska Mazowieckiego napotkały istotną przeszkodę. Opublikowane pod koniec 2008 roku, rozporządzenie ministra z listą lotnisk wojskowych, które mogą być przekazane lub udostępnione samorządom, nie zawiera Mińska Mazowieckiego. Nie po raz pierwszy nasz Rząd na czele z premierem panem Donaldem Tuskiem torpedował poczynione wcześniej ustalenia i wyznaczone kierunki. A przypomnieć trzeba, że ten sam Rząd wpisał Lotnisko Mińsk Mazowiecki, jako lotnisko wspomagające organizację mistrzostw europy w piłce nożnej w 2012 roku.
Mimo to lokalne samorządy nie zamierzają rezygnować z dalszych starań. – „Po zapytaniach w różnych instytucjach i lotniczych i w ministerstwie infrastruktury powiedziano nam, żeby nie rozwiązywać spółki, bo będzie nowelizowane rozporządzenie” – powiedział burmistrz Mińska Mazowieckiego, pan Zbigniew Grzesiak. Dlatego Spółka nadal poszukiwała prywatnych inwestorów i kontynuowała przygotowania na terenach niewojskowych: – „Przygotowujemy dalej temat drogi dojazdowej do cywilnego portu lotniczego z pominięciem technicznego dojazdu wojskowego, bo we wszystkich materiałach, które są na dzień dzisiejszy publikowane na czas mistrzostw Europy w piłce nożnej w 2012 roku, Mińsk Mazowiecki jest wykazany jako lotnisko wspomagające lotnisko Okęcie” – dodał burmistrz Zbigniew Grzesiak.
W poprzednich latach Spółka uzyskała już zgodę Dowództwa Sił Powietrznych i decyzję lokalizacyjną wojewody. Węzeł zjazdowy na lotnisko był też przewidziany w projekcie autostradowej obwodnicy Mińska Mazowieckiego.
Spółka miała oprócz typowych problemów, z którymi borykają się podobne tego typu spółki w Polsce jeszcze jeden chyba większy problem. Była to konkurencja Modlina i Sochaczewa. Obie te Spółki były znacznie bliżej do podjęcia działalności niż Mińsk Mazowiecki. Miały już spore dotacje z Województwa Mazowieckiego. Czytaliśmy w Internecie głosy rozgoryczonych mieszkańców Mińska Mazowieckiego, że przegrywają walkę o port lotniczy.
Budowa nowego lotniska z terminalem to wydatek 500-800 milionów złotych, a przystosowanie lotniska wojskowego to zaledwie 50-100 milionów. Jednak w efekcie, Mińsk Mazowiecki i Sochaczew przegrały wyścig o regionalny port lotniczy. Udało się to Modlinowi, w 2012 roku.
Lotnisko Mińsk Mazowiecki obecnie. 2010 rok.
Lotnisko leży na terenie miejscowości Janów. Odległość od Mińska Mazowieckiego wynosi około 6 km, w kierunku wschodnim. Kod lotniska ICAO: EPMM. Współrzędne lotniska, szerokość geograficzna: 52.195N 21.657E. Lotnisko leży na wysokości 168 m nad poziomem morza.
Teren lotniska jest wydłużonym prostokątem. Jego długość wynosi około 4 800 m, szerokość około 1 200 m, a powierzchnia około 550 hektarów. Do tego należy doliczyć obiekty położone poza zasadniczym obszarem. Na przykład skład paliw.
Wymiary DS (RWY) 2 500 m x 80 m. Powierzchnia 200 000 m kwadratowych. Ma nawierzchnię betonową. Leży na kierunku 09/27, czyli idealnie wschód-zachód. Przez wiele lat DS. była znacznie mniejsza. Miała wymiary 40 m x 2 000 m. Co istotne to istnieje możliwość jeszcze znaczniejszego jej wydłużenia.
Równolegle do DS (RWY), od strony północnej usytuowana jest awaryjna, gruntowa-trawiasta DS. Po stronie południowej umieszczono równoległą główna DK. Łączą się one poprzez cztery DK. Lotnisko posiada cztery PPS. Dwie bardzo duże i dwie niewielkie umieszczone przy skrajach. Zachodnia duża PPS ma wymiary około 700 m x 80 m i powierzchnie 56 000 m kwadratowych. Wschodnia duża PPS ma wymiary około 500 m x 80 m i powierzchnię 40 000 m kwadratowych. To na tej płycie odbywają się festyny i pikniki. Dwie małe płyty mają wymiary około 110 m x 70 m każda i powierzchnie około 800 m kwadratowych każda z nich. Wszystkie nawierzchnie są betonowe. Tylko gdzieniegdzie nawierzchnia jest asfaltowa. Łączna powierzchnia przeznaczona do kołowania samolotów wynosi około 330 000 m kwadratowych. Nawierzchnia po ostatnich remontach jest w stanie utrzymać ciężar każdego samolotu.
W zachodniej części rozśrodkowania samolotów umieszczono 12 schrono-hangarów mieszczących po jednym samolocie MiG-29. Także w tej części umieszczono stanowisko prób silnikowych. We wschodniej części lotniska przewidzianej pierwotnie także na strefę rozśrodkowania, umieszczono strzelnicę. Lotnisko dysponuje jednym dużym hangarem. Ma on w podstawie około 80 m x 50 m. W nim przeprowadza się przeglądy i remonty samolotów. Lotnisko wyposażone jest także w WKL, która obecny kształt uzyskała około 1990 roku.
Infrastruktura lotniska pod względem łączności, radiolokacji i dowodzenia jest bardzo rozbudowana. Oprócz stałych budowli, działających w tych obszarach, jednostka dysponuje systemami mobilnymi. Przypomnę, że Mińsk Mazowiecki był pierwszą jednostką włączoną w system działania w strukturach NATO. Przez wiele lat jako jedyne lotnisko z samolotami MiG-29 wypracowało własną specyfikę, której nie spotkamy na innych lotniskach. Na dodatek jest to najdalej wysunięte na wschód lotnisko z samolotami bojowymi. Lotnisko Malbork, jako drugie z samolotami MiG-29, korzystało pełnymi garściami z doświadczeń Mińska Mazowieckiego. Ta specyfika wymusiła powstanie odpowiedniego zaplecza służącego nauce i utrwalaniu zdobytej wiedzy i umiejętności. Na zapleczu powstały sale z różnymi trenażerami; samolotów i taktyki bojowej.
Na terenie lotniska jest około 200 budynków i budowli. Drogi wewnętrzne, przeznaczone dla ruchu samochodowego i pieszego mają nawierzchnię asfaltową. Lotnisko posiada nowoczesne służby przeciwpożarowe i służby utrzymania w stałej gotowości powierzchni lotniskowych. Obecnie Mińsk Mazowiecki jest nowoczesną bazą lotniczą, w standardzie wypracowanym przez Polskich specjalistów.
Tu-154 M nb 102.
W dniu 1 kwietnia 2010 roku, doszło do zamachu na samolot rządowy Polski Tu-154 M nb 101. W zamachu zginęła prawicowo-katolicka elita Polski. Prowadzone badania udowodniły, że był to zamach zorganizowany przez służby specjalne państwa moskiewskiego, rezydujące na terenie Polski. Jednak nie przeprowadzono śledztwa i nikt nie trafił przed sąd i do więzienia. Obecnie (2024 rok), drugi egzemplarz, takiego samego samolotu jest na stoku, na lotnisku w Mińsku Mazowieckim. Prawdopodobnie, egzemplarz ten zostanie skasowany, aby zdecydowanie uciąć narracje o zamachu i przywrócić do życia raport MAK, generała KGB Anodiny z Moskwy. Tym bardziej, że w Polsce zmienił się rząd na masoński, a premierem po raz kolejny został folksdojcz.
Opracował Karol Placha Hetman