Białystok 2018-12-10
Lotnisko Białystok-Krywlany.
Współrzędne geograficzne: 53.102N 23.169E. Elewacja 153 m, 509 ft.
Miasto Białystok
Miasto Białystok jest stolicą Województwa Podlaskiego, na prawach Powiatu. Leży w północno-wschodniej części Polski, na Nizinie Podlaskiej, nad rzeką Białą. Historycznie jest to Podlasie. Współrzędne geograficzne 53°08′07″N 23°08′44″E. Wysokość na poziomem morza to 120-160 m. Powierzchnia administracyjna Miasta to 102,12 km kwadratowego. W 2017 roku żyło tutaj 297 288 mieszkańców, co dawało Miastu 10 pozycję w Polsce. Z uwagi na blisko położone (Litwa, Białoruś, państwo moskiewskie) i wydarzeń historycznych, Miasto Białystok ma specyficzny charakter.
Miasto Białystok zostało założone w okresie 1440-1444. Prawa miejskie uzyskało w dniu 17 lipca 1691 roku. W XVI wieku zbudowano tutaj gotycko-renesansowy zamek, który w XVII wieku został przebudowany w stylu barokowym, stając się siedzibą rodu Branieckich. Obecnie jest to jeden z najpiękniejszych pałaców w Rzeczpospolitej Polskiej. W połowie XVIII wieku, zbudowano okazały ratusz. W XIX wieku, Miasto z rezydencji przekształciło się w Miasto administracyjno-przemysłowe. Do Miasta ściągnęli liczni fabrykanci, głównie z Łodzi, którzy rozwinęli przemysł włókienniczy. W 1892 roku, rozpoczęto budowę miejskiego wodociągu. W trakcie wielkiej wojny światowej, Miasto było okupowane przez germańców, a w styczniu 1919 roku, padło chwilowo łupem moskali.
W dniu 19 lutego 1919 roku, do Białegostoku wkroczyło Wojsko Polskie i Miasto zostało przyłączone do Polski. Lecz w dniu 28 lipca 1920 roku, do Miasta ponownie wkroczyli bolszewicy (moskale), który próbowali tutaj założyć Tymczasowy Komitet Rewolucyjny Polski, na czele z mordercami Dzierżyńskim i Marchlewskim. Rozpoczęły się zbrodnie na ludności Polskiej. W dniu 22 sierpnia 1920 roku, doszło do Bitwy Białostockiej w wyniku, której 1. Pułk Piechoty Legionów wypędził bolszewików. Do życia powołano Polski Samorząd Miejski. W 1939 roku, Miasto liczyło 107 000 mieszkańców i rozwijało się bardzo dynamicznie. Tak było do chwili okupacji germańsko-bolszewickiej.
W trakcie drugiej wojny światowej, w dniu 11 września 1939 roku, Białystok został po raz pierwszy zbombardowany przez germanców. Zbombardowano Dworzec Poleski i pociąg sanitarny, oznaczony czerwonymi krzyżami. W dniu 16 września 1939 roku do Białegostoku wkroczyli germańcy, a po kilku dniach, 22 września 1939 roku, ich miejsce zajęli bolszewicy. W październiku 1939 roku, Miasto przyłączono do CCCP. W 1940 roku, moskale zburzyli okazały ratusz, a w jego miejscu planowali postawić pomnik bandyty Stalina. W nieukończonym kościele rzymsko-katolickim moskale planowali zrobić cyrk. Mieszkańcy płacili ogromne łapówki, aby do tego nie dopuścić. W czerwcu 1941 roku, Miasto ponownie zajęli germańcy, rozpoczynając bombardowaniem Miasta w dniu 22 czerwca 1941 roku.
Przez cały okres drugiej wojny światowej mieszkańcy Białegostoku byli poddawani nieustanym represjom. W dniu 13 kwietnia 1940 roku, pierwsze 3 000 mieszkańców zostało zesłanych do Kazachstanu.
W dniach 27-29 lipiec 1944 roku, trwały walki sowietów z germańcami o Białystok. Rozpoczęła się kolejna, nowa okupacja. Od dnia 7 sierpnia 1944 roku, NKWD zaczęło rozstrzeliwać aresztowanych żołnierzy Armii Krajowej. Komunistyczne procesy Polaków, niegodzących się z nową okupacją, trwały do 1947 roku. Salą rozpraw była sala kina "Ton". Teoretyczny koniec władzy komunistów nastąpił w 1989 roku.
Po 1945 roku, w wyniku migracji ludności Polskiej ze Wschodu, Białystok szybko się zaludnił, ale ilość mieszkańców z 1939 roku, osiągnął dopiero w 1959 roku.
Obecnie (2018 rok) Białystok to jedno z piękniejszych Miast w Rzeczpospolitej Polskiej, które jest coraz częściej odwiedzane przez turystów. Warto tutaj zobaczyć wspaniały pałac Branickich i równie piękną starówkę, z odbudowanym ratuszem.
Od momentu powstania, Białystok powiększano dziesięciokrotnie. Ostatnie powiększenie nastąpiło w 2006 roku i Miasto osiągnęło powierzchnie 102,12 km kwadratowych. Białystok to ważny węzeł kolejowy i drogowy. Przebiegają tutaj drogi z centrum Polski na północ i wschód. Drogi krajowe to: Nr S8, Nr 19, Nr 65 oraz drogi wojewódzkie: Nr 675, Nr 676, Nr 678. Droga ekspresowa S8 aktualnie (2018 rok) jest na ukończeniu. Powstanie jeszcze trasa S19, której plany są już zatwierdzone.
Lotnisko Białystok-Krywlany.
Z uwagi na chłodny klimat, warunki lotnicze nie należą tutaj do najłatwiejszych. Średnioroczna temperatura to zaledwie +7 stopni Celsjusza. Liczba dni mroźnych to 50-60 w ciągu roku. Pokrywa śnieżna zalega tutaj 90-110 dni w roku. Opady roczne też należą do wyższych i wynoszą 550 mm.
Krywlany to była wieś obok Białegostoku, gdzie w XVIII wieku była już karczma. W połowie XIX wieku, założono tutaj folwark i wybudowano niewielki dworek. Obecnie Lotnisko znane jest pod nazwą Krywlany. W drugiej Rzeczpospolitej Polskiej używano częściej nazwy Dojlidy, od nazwy wsi, która była majątkiem księcia Jerzego Lubomirskiego, bogatego ziemianina.
Związek Białegostoku z lotnictwem datuje się od 1910 roku, kiedy to hrabia Michał del Campo odbył lot aeroplanem nad Białymstokiem. W trakcie wielkiej wojny światowej, moskale założyli pierwszą bazę lotniczą balonów obserwacyjnych na Pietraszach. Także w tym czasie nad Białymstokiem był widywany wielki samolot bombowy Ilja Muromiec G-II (G-36). Samoloty te wykonywały bombardowania Prus. W odwecie, w marcu 1915 roku, germańskie sterowce i samoloty zbombardowały Białystok. W sierpniu 1915 roku, po udanej ofensywie, germańcy założyli bazę lotniczą na Krywlanach. Wykarczowali trochę lasu, wyrównali pole wzlotów i zbudowali dwa drewniane hangary (remizy). Można było do nich schować sześć aeroplanów. Urządzono stały warsztat i magazyn paliw, olejów i smarów.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, w marcu 1919 roku, na Lotnisko Krywlany przybyła 1. Grupa Lotnicza z trzema Eskadrami Wywiadowczymi. Samoloty przyleciały z Warszawy, a personel naziemny ze sprzętem przybył transportem kolejowym. Samoloty latały na rozpoznanie i bombardowanie bolszewickiego wojska w kierunku Lidy. Bomby wówczas wyrzucano ręcznie. Eskadry przebazowały się na wschód. Następnie w skutek ofensywy bolszewickiej, w dniu 28 lipca 1920 roku, Eskadry powróciły na Lotnisko Krywlany. Lecz już z początkiem sierpnia 1920 roku, w wyniku strat w sprzęcie, zostały wycofane aż do Warszawy. Po wyposażeniu Eskadr w nowe samoloty i po zwycięskiej Bitwie Warszawskiej, powróciły one do Białegostoku. Wspierały wówczas Wojsko Polskie w trakcie Bitwy Nadniemeńskiej. Z tego okresu pochodzą pierwsze zdjęcia lotnicze Białegostoku. Następnie Eskadry ruszyły na wschód goniąc uciekających bolszewików. Po podpisaniu traktatu pokojowego, część Polskich oddziałów lotniczych powróciło na stałe do Białegostoku. Piloci i obsługa naziemna korzystała z zabudowań folwarku.
W 20-latach XX wieku, zbudowano dwa hangary dla bazujących tutaj Polskich Eskadr Wywiadowczych. Później wybudowano kolejny większy hangar. Przed hangarami powstały betonowe płaszczyzny postojowe. Pole wzlotów było gruntowe, trawiaste. Eskadry wojskowe na Krywlanach stacjonowały do około 1926 roku, po czym zostały przebazowane do Lidy i Wilna. Lotnisko służyło, jako zapasowa baza dla 5. Pułku Lotniczego w Lidzie.
W dniu 23 września 1924 roku, z inicjatywy wojewody białostockiego – inż. Mariana Rembowskiego powstał Komitet Wojewódzki i Powiatowy Ligi Powietrznej i Przeciwgazowej. Był to ważny moment dla lotnictwa w Białymstoku.
W pierwszych latach Drugiej Rzeczpospolitej Polskiej Lotnisko na Krywlanach było nieusankcjonowane prawnie. W 1925 roku, przystąpiono do rozbudowy Lotniska. Inicjatorem był Komitet Wojewódzki Ligi Obrony Przeciwlotniczej i Przeciwgazowej. Inicjatywie sprzyjały miejscowe władze, na czele z wojewodą panem Marianem Rembowskim oraz Ministerstwo Spraw Wojskowych. Lotnisko w Białymstoku stało się etapowym lotniskiem wielu imprez lotniczych organizowanych w Polsce. Pisano i mówiono dumnie – Port Lotniczy Krywlany w Białymstoku. W 1927 roku, teren został wykupiony od właścicieli. Łącznie około 250 hektarów.
W 1935 roku, wybudowano stalowo-drewniany hangar i budynki zaplecza.
W 1937 roku, Liga Obrony Przeciwlotniczej i Przeciwgazowej w Białymstoku stała się posiadaczem dwóch samolotów RWD-8. Bardzo silna była sekcja szybowcowa, wspierana przez szybowcową drużynę harcerską. Jej członkiem był Ryszard Kaczorowski (przyszły prezydent na uchodźstwie, który zginął w zamachu Smoleńskim w dniu 10 kwietnia 2010 roku). Na Lotnisku prace budowlane osiągnęły apogeum w 1937 roku, chociaż środki finansowe były skromne.
Na Lotnisku w Białymstoku regularnie organizowano pokazy lotnicze dla popularyzowania sportu lotniczego. Prezentowano samoloty, szybowce i skoki spadochronowe, które wykonywały także kobiety. Dla chętnych i mających pieniądze mieszkańców, organizowano loty widokowe.
W 1938 roku w Białymstoku, na Zwierzyńcu zbudowano wieżę spadochronową.
W tym czasie Lotnisko miało największą powierzchnię, która wynosiła około 270 hektarów. Kształtem zbliżone do kwadratu. Główny wjazd na Lotnisko był ulokowany od strony wschodniej, obecnie ulica Adama Mickiewicza. Główne obiekty zaplecza Lotniska ulokowano w południowej jego części. Pozostałością są liczne wybetonowane place i drogi.
Lotnisko posiadało własną bocznicę kolejową poprowadzoną od stacji kolejowej Kuriany. Obecnie bocznica ta jest zlikwidowana. Tylko gdzieniegdzie pozostawiono fragmenty torów kolejowych. Sama stacja Kuriany to obecnie ma tylko jeden tor i ma mały ruch kolejowy i jest przystankiem kolejowym.
Nie udało się stworzyć w Krywlanach Lotniska komunikacyjnego. Białystok przegrał konkurencje z Wilnem - Porubanek, odległym o 200 km.
Tuż, przed wybuchem drugiej wojny światowej założono oświetlenie do nocnych lotów. Planowano umieścić na Lotnisku Eskadrę uzbrojoną w samoloty bombowe PZL P.37 Łoś.
W czasie drugiej wojny światowej, od października 1939 roku, stacjonowały tutaj wojska sowieckie. W grudniu 1939 roku, sowieci ukończyli budowę twardej drogi startowej. Bazowały tutaj samoloty I-16, ŁaGG-3 i szkolne UTI-4 (wersja samolotu I-16). Wiosną 1940 roku rozpoczęła działalność sowiecka szkoła lotnicza.
W czerwcu 1941 roku, Lotnisko przejęli germańcy. Przygotowali plany rozbudowy Lotniska. Zbudowano koszary. Powstały kolejne hangary i budynki zaplecza. Znacznie rozbudowano system oświetlenia.
Na 75 metrowej wieży kościoła Św. Rocha, germańcy uruchomili radiostację namiarową dla Lotniska. Co ciekawe, kościół był wówczas jeszcze w budowie, a wcześniej, w 1940 roku, sowieci chcieli urządzić w nim cyrk. Świątynię konsekrował abp Romuald Jałbrzykowski w dniu 18 sierpnia 1946 roku.
Około 1943 roku, germańcy na Lotnisku rozbudowali betonową drogę startową, dla przyjmowania ciężkich samolotów. (Nie należy jej mylić z nowy RWY z 2018 roku). Została ona zbudowana na kierunku 14/32 i miała długość 1 220 m. Na Lotnisku stacjonowało wiele samolotów bojowych: He-111, Ju-87, Ju-88, Me-109 i inne. Przed wycofaniem się, germańcy wysadzili w powietrze niemal wszystkie obiekty Lotniska.
W 1944 roku, Lotnisko ponownie zajęły wojska sowieckie. Zburzone i spalone Lotnisko prowizorycznie przygotowali do funkcjonowania. Tym razem bazowały tutaj czasowo samoloty: Po-2, Ił-2, Ła-5, Jak-9, Li-2, Pe-2 oraz Douglas A-20 Havoc – Bostony.
W kwietniu 1945 roku, były plany uruchomienia pasażerskich połączeń lotniczych z Białegostoku. Jednak w tym czasie było to niemożliwe i plany przesunięto na kolejny rok. Na Lotnisku lądowały sowieckie samoloty Lisunow Li-2 z „utrwalaczami władzy ludowej”. W marcu 1946 roku, PLL LOT uruchomił połączenie lotnicze Warszawa-Białystok. Obsługiwały je samoloty Li-2 i DC-3. Loty odbywano trzy razy w tygodniu: poniedziałek, środa i piątek. Bilet kosztował 400 złotych. Lot trwał 50-60 minut. Linia nie cieszyła się dużym zainteresowaniem i po kilkunastu tygodniach została zawieszona.
W dniu 14 maja 1946 roku, został zarejestrowany Aeroklub Białostocki.
Z uwagi na wydany przez CCCP zakaz bazowania na Lotnisku Polskich Wojsk Lotniczych infrastruktura Lotniska ulegała degradacji. Lotnisko przejął całkowicie Aeroklub Polski. W 50-latach były plany likwidacji Lotniska Krywlany.
W 50/60-latach część pola wzlotów Lotniska, od strony północnej i wschodniej przeznaczono na ogródki działkowe. W pobliżu Lotniska powstał ogromny kompleks szpitalny; Uniwersytecki Szpital Kliniczny w Białymstoku.
Od 70-lat pole wzlotów było wykorzystywane, jako giełda samochodowa i targ miejski. Największy ruch panował w 90-latach. Handlowano samochodami osobowymi, ciągnikami rolniczymi, motocyklami i przyczepami. Były także maszyny rolnicze. Opłata za wjazd samochodu osobowego wynosiła 40 złotych, a motocykla 15 złotych. Za stoisko z częściami płacono 30 złotych, a za stoisko gastronomiczne 50 złotych. Na giełdzie średnio było 800 samochodów. Giełda miała pięć sektorów w skład, których wchodziły także sektory ze stoiskami odzieżowymi, małego i dużego AGD. Handel internetowy wstrzymał rozwój giełdy.
W dniu 5 czerwca 1991 roku, podczas wizyty w Białymstoku Jana Pawła II, Papież odprawił na Lotnisku mszę świętą. Podczas tej mszy beatyfikował siostrę Bolesławę Lament, założycielkę Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny. Pozostałości po ołtarzu znajdują się do dzisiaj w postaci Papieskiego Kopca. Była to IV papieska pielgrzymka św. Jana Pawła II Wielkiego do Ojczyzny.
Przed likwidacją Lotnisko uratowało założenie oddziału lotniczego Straży Granicznej, a nieco później oddziału Lotniczego Pogotowia Ratunkowego. Widomym dowodem dążenia do likwidacji Lotniska jest poprowadzenie ulicy, która przebiega przez pole wzlotów. Jest to fragment ulicy, która obecnie nosi nazwę Jacka Kuronia.
W 2007 roku podjęto starania o znaczne okrojenie terenów Lotniska. Rzekomo brakowało terenów pod usługi, zakłady produkcyjne, kampus i inne. Już w 50-latach, z 260 hektarów, około 50 hektarów przeznaczono na ogródki działkowe. W 2011 roku, Lotnisko zostało okrojone do powierzchni 116 hektarów.
Jednak już od 2005 roku, dążono do przekształcenia Lotniska Krywlany w Lotnisko na miarę XX wieku, jako lotnisko użytku publicznego. W 2011 roku, władze Białegostoku doszły do porozumienia z Urzędem Lotnictwa Cywilnego i Aeroklubem Białostockim. Lotnisko pozostanie na powierzchni 115 hektarów. Powstanie nowy RWY z możliwością jego wydłużenia w kolejnym etapie. Chociaż plan zabudowy i zagospodarowania terenu nie jest korzystny dla rozwoju Lotniska Krywlany. Zgodzono się na poprowadzenie nowych ulic, a także na budowę nowego stadionu miejskiego z całkowicie krytymi trybunami oraz budowę w pobliżu nowych wieżowców.
Jednocześnie zrezygnowano z lansowanej do 2009 roku, propozycji budowy nowego lotniska w nowej lokalizacji. Analizowano wówczas wybór siedmiu opcji, z których do szczegółowej analizy miały być wytypowane trzy. Według innych źródeł, właśnie Krywlany były brane pod uwagę w tych trzech propozycjach. Przeczy temu podjęta w 2009 roku, uchwała Rady Miasta o budowie nowego lotniska w Sanikach koło Tykocina, w odległości około 25 km od Białegostoku, w kierunku zachodnim. Jednak plany te, przynajmniej na razie, przerastały potrzeby. Była brana pod uwagę także inna lokalizacja. Topolany koło Michałowa, w odległości około 30 km od Białegostoku w kierunku południowo-wschodnim.
Reasumując. Najpierw wbito łopaty w Krywlanach. Po zmianie władzy łopaty chciano wbijać w Topolanach pod Zabłudowem. Jednak zmieniła się lokalizacja i łopaty skierowano na Saniki. Po głupotach, jakie urządzono w Gdyni – Babie Doły (terminal w Kosakowie bez lotniska), ówczesna minister Elżbieta Bieńkowska (minister rozwoju regionalnego) ogłosiła, że blokuje fundusze europejskie na budowę lotnisk regionalnych. Niektórzy sądzą, że był to wyrok dla Białegostoku, ale chyba wyszło to na zdrowie. Prezydent Białegostoku pan Tadeusz Truskolaski, wrócił do koncepcji Lotniska na Krywlanach. I tu nastąpił konsensus wszystkich partii politycznych, z drobną różnicą, że Prawo i Sprawiedliwość nadal dążyło do lotniska regionalnego, a nie tylko użytku publicznego.
Rozbudowa Lotniska Krywlany była prowadzona bez unijnych funduszy i została oparta tylko na budżecie wojewódzkim i miejskim. Jednak wydaje się, że ta decyzja była dobra i pozwoli na skorzystanie z tych funduszy w przyszłości.
Jest kilka istotnych plusów rozbudowy Lotniska dla Białegostoku w Krywlanach. Po pierwsze lotnisko to nie zostałoby i tak zlikwidowane. Działa tutaj: Aeroklub Białostocki, Straż Graniczna, Lotnicze Pogotowie Ratunkowe, które w pobliżu ma szpitalne lądowisko. Dlatego jeszcze jeden podmiot do funkcjonującego obiektu jest jak najbardziej korzystny. W dodatku Lotnisko zlokalizowane jest bardzo blisko centrum Miasta. Da się zauważyć, że rajcy miejscy mierzą siły na zamiary. Analizy wykazały, że lotnisko komercyjne może mieć charakter mniej niż regionalne. Powinno obsługiwać samoloty do przewozu mniej niż 50 pasażerów. Zdecydowano o budowie nowej utwardzonej RWY.
W 2015 roku, prezydent miasta Białystok oraz władze Aeroklubu Polskiego, podpisali list intencyjny, który rozpoczął proces przekształcania Lotniska do użytku publicznego, o ograniczonej certyfikacji (LUPOC) wraz z dostosowaniem infrastruktury do wymogów stawianych przez prawo lotnicze.
Jeszcze przed przystąpieniem do prac, w 2015 roku, dokonano podziału zakresu zadań między Miasto Białystok, a Aeroklub Polski - Białostocki. Miasto zobowiązało się że; Przygotuje inwestycję pod względem formalnym. Przygotuje plan miejscowy. Zabezpieczy środki na realizację. Ogrodzi teren Lotniska. Wybuduje utwardzoną drogę startową o długości 1 350 m i szerokości 30 m wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Aeroklub zobowiązał się że; Przystąpi do zmiany statusu Lotniska z użytku wyłącznego na Lotnisko użytku publicznego, z drogę startową o nawierzchni naturalnej. Uzyska niezbędne zezwolenia i decyzje konieczne do wpisania Lotniska Krywlany, jako Lotniska użytku publicznego, o ograniczonej certyfikacji w rejestrze lotnisk cywilnych. Zobowiąże się do utrzymywania i eksploatacji Lotniska zgodnie z określonymi przepisami Prawa lotniczego dla tego typu lotniska.
Nie będzie to, więc klasyczne lotnisko osobowe, z terminalem dla pasażerów i odprawą oraz kontrolą ruchu lotniczego, tylko port do obsługi samolotów o pojemności do 50 pasażerów i mających zasięg od półtora do dwóch tysięcy kilometrów. Takie samoloty będą w stanie dolecieć do wszystkich europejskich stolic. Regularne połączenia, na przykład tanich linii, nie są więc marzeniem władz Białegostoku. Bardziej prawdopodobny jest czarterowy ruch turystyczny. Lotnisko ma służyć głównie biznesowi i turystyce. Ewentualny terminal pasażerki i terminal cargo to zadania na przyszłość. Z uwagi na wolne tereny otaczające Lotnisko, nie będzie problemu z lokalizacją nowych obiektów.
Nie brakuje jednak krytyków tej inwestycji. Zwłaszcza krytyce poddają oni wielkość RWY. Zauważają, że jest on za krótki, o 50 m, aby mógł na nim wylądować jakikolwiek samolot PLL LOT.
Nowy, twardy RWY.
Dawna droga startowa przez kolejne lata nie była utrzymana w należytym stanie technicznym i ulegała całkowitej degradacji. Aeroklub przestał z niej korzystać. W czasach Polski Ludowej, CCCP nie zezwolił na stacjonowanie żadnej Polskiej wojskowej jednostki lotniczej na tym Lotnisku, ani na rozbudowę jego infrastruktury.
Dopiero w 2012 roku zapadły długo oczekiwane decyzje o budowie nowego RWY. Nowy RWY ma wymiary 1 350 m x 30 m, z płaszczyzną nawrotną ze wschodniego końca. Nawierzchnia to asfaltobeton.
Warto wspomnieć, że były dwie koncepcje RWY. Pierwsza o długości zaledwie 800 m. Druga o długości 1 350 m, wyposażona w radiolatarnie. Ale jak na razie (2018 rok), nic się nie mówi o radiolatarniach.
Dla bezpieczeństwa, na powierzchni około 20 hektarów trzeba było usunąć drzewa, które utrudniały podejście do lądowania.
Jednocześnie pozostała droga startowa o wymiarach 840 m x 160 m, o nawierzchni trawiastej. Położona jest równolegle do nowej RWY. Zbudowano drogę kołowania o długości 600 m i szerokości 10,5 m. Powstała także płyta peronowa.
Nowa RWY była budowana od grudnia 2017 roku, a została ukończona we wrześniu 2018 roku. Zostanie oddany do użytku w marcu 2019 roku, po zakończeniu niezbędnych certyfikacji.
Inne plany, to między innymi budowa dwóch nowych hangarów lotniczych, budowa stacji paliw oraz całkowite nowe ogrodzenie Lotniska. Będzie wprowadzone nowe oświetlenie spełniające normy lotnicze. Przewidziano także wydzielenie strefy lądowania dla skoczków spadochronowych, dla osób z sekcji spadochronowej.
Przewidziany całkowity koszt inwestycji to 46 milionów złotych. 16 milionów pochodziło z kasy marszałka województwa, a pozostałe 30 milinów z Miasta. Przygotowanie dokumentacji i uzyskanie stosownych pozwoleń to kwota rzędu 3 milionów złotych. Początkowo planowano (2005 rok), że inwestycja zamknie się kwotą 28 milionów złotych. Inwestycja była realizowana przez Polsko-Litewskie konsorcjum firm: B.K. Tras Roboty Drogowe (lider konsorcjum), PPU Drabent, Projekt Plus oraz UAB Siauliu Plentas.
Długość RWY (1 350 m) oznacza, że Lotnisko jest zdolne do przyjmowania samolotów klasy SAAB 2000, który zabiera na pokład 50 pasażerów. Ma on zasięg maksymalny 2 185 km (1 180 NM), a to oznacza, że samolot może operować w całej Europie.
RWY można wydłużyć. Na początek do 1 470 m, a to oznacza, że mogą z niego korzystać samoloty klasy ATR 72 o zasięgu 1 400 km (770 NM), który zabierają na pokład 72 pasażerów.
Z dalszym wydłużeniem RWY jest duży problem, bo na przedłużeniu, ze strony zachodniej są zbudowane nowe wieżowce, przy ulicy Wiadukt. Mało prawdopodobne jest ich ewentualne wyburzenie.
Nadal gospodarzem Lotniska jest Aeroklub Białostocki. Ma zawartą umowę dzierżawy na 30 lat, do 2040 roku. To Aeroklub ponosi koszty utrzymania obiektu i zajmuje się jego promocją. Warto zwrócić uwagę, że odmiennie niż na innych lotniskach, nie powołano spółki, która prowadziłaby obiekt. Miasto nie oczekiwało zwrotu poniesionych nakładów, ale oczekuje pośrednich zysków, poprzez rozwój regionu.
Od dnia 21 maja 2020 roku, lotnisko jest certyfikowane do lotów komercyjnych.
Dane lotniska.
Obecnie Lotnisko znane jest pod nazwą Krywlany. W drugiej Rzeczpospolitej Polskiej używano nazwy Dojlidy, od nazwy wsi, która była majątkiem księcia Jerzego Lubomirskiego. Lotnisko Krywlany to publiczne lotnisko o ograniczonej certyfikacji, umożliwiające czerpanie ekonomicznych korzyści z lotów handlowych. Trzeba jednak pamiętać, że taka certyfikacja pozwala na podejścia do lądowania statków powietrznych z wykorzystaniem systemu nawigacji satelitarnej GNSS.
Lotnisko położone jest w południowej części Białegostoku, w odległości około 5 km od centrum Miasta. Posiada kod IATA – QYY kod ICAO – EPBK. Lotnisko otoczone jest Lasem Solnickim. Współrzędne geograficzne 53°06′18″N 23°10′29″E. Leży na wysokości 153 m npm. 509 ft. Łączność radiowa - Białystok-Radio 118.45 MHz. Dostępne paliwo Avgas 100LL. Gospodarzem Lotniska jest Aeroklub Białostocki. Adres: AEROKLUB BIAŁOSTOCKI ul. Ciołkowskiego 2 15-602 Białystok.
Z lotniska korzystają także Podlaski Oddział Straży Granicznej oraz Lotnicze Pogotowie Ratunkowe. Na Lotnisku własną bazę ma Lotnicze Pogotowie Ratunkowe. Nowy budynek powstał w 2010 roku.
Pole wzlotów dysponuje RWY: 09R/27L asfalto-beton (1 350 m × 30 m), 09L/27R trawa (840 m × 160 m). Likwidacji uległ zniszczony RWY 14/32 beton (1 120 m × 35 m).
Zalecenia dla pilotów: Należy unikać lotów nad Miastem Białystok. Loty całodobowe wykonuje Lotnicze Pogotowie Ratunkowe, które użytkuje śmigłowce. Nowy twardy RWY będzie dopuszczony do użytku w marcu 2019 roku. Trwa modernizacja oświetlenia Lotniska.
Lądowisko Turośń Kościelna.
Lądowisko Turośń Kościelna to były prywatny obiekt lotniczy. Współrzędne geograficzne 53°00′06,6″N 23°03′27,6″E. Należał do Towarzystwa Lotniczego Białystok. Obiekt był położony w odległości około 20 km od Białegostoku w kierunku południowo-zachodnim. Pole wzlotów gruntowe, RWY o wymiarach 500 m x 100 m, na kierunku 17/35. W 2010 roku, zostało wpisane do rejestru lądowisk Cywilnych Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Przydzielono mu częstotliwość radiową 122,4 MHz. Na terenie były dwie dojść duże hale i cztery mniejsze budynki. Było kilka prywatnych awionetek. Głównie samoloty Cessna. Kilka osób uprawiało paralotniarstwo.
W 2016 roku, nastąpiła likwidacja lądowiska. Cały obiekt przeszedł w ręce osoby prywatnej, która na byłym polu wzlotów założyła farmę ogniw fotowoltaicznych.
Lądowisko sanitarne Białystok.
Współrzędne geograficzne 53°07′31″N 23°09′31″E. Lądowisko Białystok-Uniwersytecki Szpital Kliniczny położone jest przy ulicy ul. Marii Skłodowskiej-Curie 24a. Wybudowano je na dachu jednego z budynków szpitalnych, który ma sześć pięter. Lądowisko ma wymiary 20 m x 20 m. Zostało oddane do użytku w 2013 roku. Właścicielem jest Skarb Państwa, a zarządcą szpital. Przeznaczone jest do wykonywania startów i lądowań śmigłowców sanitarnych i ratowniczych w dzień i w nocy o dopuszczalnej masie startowej do 5 700 kg.
Opracował Karol Placha Hetman