Kraków 2020-09-04
Ośrodek Kształcenia Lotniczego w Rzeszowie.
Z uwagi na dobre warunki pogodowe, szkolenie lotnicze prowadzono w Rzeszowie już od 1967 roku. Pierwszą komórką był Ośrodek Szkolenia Lotniczego, który powstała przy Politechnice Rzeszowskiej. Baza do utworzenia ośrodka był Aeroklub Rzeszowski i obiekty lotniska Jasionka. Lotnisko Jasionka, jako port lotniczy, przenosiło się w tym czasie na nowe tereny.
Podstawowym samolotem w szkoleniu przyszłych pilotów i nawigatorów był Antonow PZL An-2. Samolot nadawał się do szkolenia, chociaż jego poważną wada był tylko jeden silnik, podczas gdy w PLL LOT wszystkie samoloty miały minimum dwa silniki.
W 70-tych latach XX wieku, nastąpił w Polsce znaczny rozwój lotnictwa cywilnego, zarówno komunikacyjnego (PLL LOT), jak i usługowego (agrolotnictwo). Zasilanie lotnictwa cywilnego w kadry poprzez odchodzących lotników ze służby wojskowej, był już niewystarczający. Należało podjąć szkolenie lotników cywilnych, w ogóle nie związanych z lotnictwem wojskowym. To zapotrzebowanie zaowocowało stworzeniem Ośrodka Szkolenia Personelu Lotniczego (OSPL), gdzie szkolenie praktyczny prowadzono na Lotnisku Jasionka. Ośrodek oficjalnie powstał w dniu 1.01.1970 roku, chociaż Ośrodek Kształcenia Lotniczego funkcjonował już od 1967 roku. Głównym założeniem OSPL było szkolenie grup studentów na potrzeby PLL LOT i agrolotnictwa. Głównymi samolotami szkoleniowymi były: PZL An-2, PZL-110 Koliber, PZL-104 Wilga oraz PZL M-20 Mewa.
W południowej części lotniska, po porcie lotniczym, pozostał dworzec z wieżą kontroli lotów, hangar i pole wzlotów, o powierzchni około 11 hektarów. Na polu wzlotów była gruntowa droga startowa (RWY), o wymiarach 610 m x 100 m.
W 1981 roku, licencję pilota komunikacyjnego uzyskało 21 pilotów, którzy naukę rozpoczęli w 1978 roku. Była to licencja pilota samolotowego zawodowego II klasy na samolotach An-2. Od 1978 roku, szkolono pilotów w lotach IFR. Nadal szkolono pilotów spoza studentów Politechniki Rzeszowskiej, głównie na potrzeby Lotnictwa Sanitarnego i Przedsiębiorstwa Usług Lotniczych. W 1979 roku, OSPL rozpoczął szkolenie na śmigłowcach PZL Mi-2. Również w 1978 roku, wprowadzono do szkolenia nowe typy samolotów: PZL-104 Wilga oraz PZL-110 Koliber. W 1980 roku, dla Ośrodka pierwszy samolot wielosilnikowy PZL M-20 Mewa, który pozwolił na szkolenie pilotów do uprawnień ME.
W latach 70-tych i 80-tych, Ośrodek był jedną z nielicznych w Polsce możliwości zostania cywilnym pilotem zawodowym.
Lata 80-te w Polsce to zapaść gospodarki nieudolnie kierowanej przez generała Wojciecha Jaruzelskiego i PZPR. Dla OSPL to czas walki o istnienie i funkcjonowanie. Przełom gospodarczy i brak środków finansowych spowodowało, że w dniu 30 marca 1990 roku, Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej zlikwidowało Ośrodek Szkolenia Personelu Lotniczego w Rzeszowie. A co z majątkiem? Już w dniu 26 marca 1990 roku, podpisano porozumienie pomiędzy Ministerstwem Transportu i Gospodarki Morskiej , a Ministrem Edukacji Narodowej, które stanowiło, że majątek likwidowanego Ośrodka został przekazany Politechnice Rzeszowskiej. W dniu 1 kwietnia 1990 roku, Politechnika Rzeszowska powołała do istnienia Ośrodek Kształcenia Lotniczego (OKL) jako samodzielną, pozawydziałową jednostkę organizacyjną.
W 90-tych latach, OKL opracował nowy kształt funkcjonowania w gospodarce wolno-rynkowej. W 1992 roku, OKL kupił symulator lotu samolotu PZL M-20 Mewa, co umożliwiło obniżenie kosztów szkolenia oraz dostosowanie do wymagań ICAO. Zaprzestano szkolenia na drogich w eksploatacji samolotów PZL An-2. Z uwagi na brak części zapasowych, także zakończono szkolenie na samolotach PZL-150 Koliber. Do szkolenia kupiono samoloty Socata TB-9 Tampico oraz Socata TB-20 Trinidad. Od 1999 roku, rozpoczęto szkolenie zgodnie z standardami wymagań europejskich JAR.
W 2004 roku, kupiono symulator lotu klasy FNPT II MCC. Symulator ten umożliwił przejście Ośrodka na zintegrowany tryb szkolenia pilotów. Absolwenci Politechniki Rzeszowskiej, specjalności Pilotaż, kończąc studia otrzymywali licencje tak zwaną ATPL frozen, która umożliwiała podjęcie pracy w charakterze drugiego pilota w lotnictwie komunikacyjnym.
W kolejnych latach Ośrodek rozwijał się bazując na kadrach Politechniki Rzeszowskiej. W 2009 roku, OKL posiadał między innymi pięć samolotów Socata TB-9 Tampico i trzy samoloty PZL M-20 Mewa. Do 2009 roku, specjalność pilotażu ukończyło 461 osób (od 1990 roku). Większość z nich podjęła pracę w PLL LOT i innych liniach lotniczych, w charakterze pilotów komunikacyjnych.
W kwietniu 2009 roku, OKL wzbogacił się o kolejne 40 hektarów, przekazanych przez Województwo Podkarpackie za 120 000 złotych ( 1 % wartości rynkowej ). Dzięki temu możliwa stała się dalsza rozbudowa ośrodka. Powstała nowa DS (RWY) o wymiarach 900 m x 30 m, o nawierzchni asfaltobetonowej oraz DK. RWY wyposażono w oświetlenie nawigacyjne. Nowa droga kołowania o szerokości 7,5 m – łączy PPS przed hangarami z DS i płaszczyzną przy stacji paliw. Wybudowano także duży hangar postojowy dla sprzętu latającego i stację paliw. OKL rozwinął się także sprzętowo. Zakupiono 5 maszyn jednosilnikowych i 2 maszyny dwusilnikowe.
Budynek symulatorów lotów, zlokalizowany częściowo w miejscu przeznaczonego do rozbiórki budynku magazynowego. Połączony jest przewiązką z budynkiem administracyjno-szkoleniowym. Nowy budynek pozwolił na umieszczenie zakupionych symulatorów lotu w wymaganych przez te urządzenia warunkach użytkowania: właściwy temperaturze, wilgotności powietrza, dźwiękochłonności itp. Zakup nowych symulatorów pozwolił na prawidłowe kompleksowe szkolenie studentów, także na najnowszych samolotach.
Kontenerowa stacja paliw lotniczych powiązana komunikacyjnie z płytą postojową przy hangarach oraz DS i drogą kołowania. Własna stacja paliw zapewniła wzrost bezpieczeństwa oraz zmniejszyła koszty wynikające z bezpośredniego zaopatrywania się w paliwa u producenta. Ośrodek jest odbiorcą hurtowym.
Wyposażenie do obsługi sprzętu lotniczego i działalności lotniczej oraz wyposażenie dydaktyczne – zakup nowoczesnych urządzeń oraz pomocy naukowych był wręcz nieodzowny. Komputery połączone w sieć informatyczną, właściwe programy, pomoce, eksponaty, meble, pozwoliły prowadzić w sposób bardziej efektywny zajęcia i szkolenia.
Współrzędne 50 06 17 N, 22 02 58 E. Wysokość 202 m npm. Kod ICAO – EPRJ, kod IATA – nie ma. DS. o nawierzchni trawiastej o wymiarach 825 m x 45 m na kierunku RWY 08/26. Aktualnie DS. jest przebudowywana i będzie utwardzona. Nowa twarda DS o wymiarach 900 m x 30 m na kierunku 09/27.
Opracował Karol Placha Hetman