Pocisk AGM-65 G-2 Maverick. 2022r.

Kraków 2022-10-24

Pocisk kierowany, przeciwpancerny AGM-65 G-2 Maverick.

AGM-65 G-2 Maverick to pocisk przeznaczony do niszczenia celów naziemnych z powietrza. Jest przeznaczony do bezpośredniego wsparcia na polu walki. Jest znany ze swojej uniwersalności i możliwości rażenia całej gamy celów naziemnych nieruchomych: mosty, bunkry, gniazda obrony przeciw-lotniczej, magazyny, stacje MPS i inne oraz celów naziemnych ruchomych: czołgi, transportery, barki, kutry i inne. Jest najpowszechniej stosowanym pociskiem do niszczenia celów naziemnych na Zachodzie. Od 1968 roku, został zakupiony przez 30 krajów i stanowi uzbrojenie 25 typowych statków powietrznych, głównie wielozadaniowych samolotów bojowych.

Kierowany pocisk rakietowy klasy powietrze-ziemia AGM-65 G-2 Maverick. 2020 rok. Zdjęcie Karol Placha Hetman
Kierowany pocisk rakietowy klasy powietrze-ziemia AGM-65 G-2 Maverick. 2020 rok. Zdjęcie Karol Placha Hetman

Kierowany pocisk rakietowy klasy powietrze-ziemia AGM-65 G-2 Maverick. 2020 rok. Zdjęcie Karol Placha Hetman
Kierowany pocisk rakietowy klasy powietrze-ziemia AGM-65 G-2 Maverick. 2020 rok. Zdjęcie Karol Placha Hetman

Kierowany pocisk rakietowy klasy powietrze-ziemia AGM-65 G-2 Maverick. 2020 rok. Zdjęcie Karol Placha Hetman
Kierowany pocisk rakietowy klasy powietrze-ziemia AGM-65 G-2 Maverick. 2020 rok. Zdjęcie Karol Placha Hetman

Prace nad pociskiem prowadzono od 1965 roku, a produkcja serii testowej ruszyła w 1968 roku. Dostawa pierwszej wersji AGM-65 A Maverick dla użytkowników rozpoczęto w 1972 roku. Operacyjnie pociski użyto w Wietnamie i na Bliskim Wschodzie podczas wojny egipsko-izraelskiej w 1973 roku. Początkowo używano tylko naprowadzania telewizyjnego. Przy telewizyjnym układzie sterowania w kabinie załogi jest stosowany monitor (dysplay), przy pomocy którego operator rozpoznaje i wyselekcjonuje cel. Przy tym układzie, w testach, uzyskano 85 % skuteczność. Przez kolejne lata opracowano wiele wersji i odmian pocisków, które otrzymywały kolejne litery alfabetu od B do L. Podstawowym systemem naprowadzania jest układ telewizyjny, ale stosowano także głowice sterujące na podczerwień i laserowo.

Siły zbrojne Polski zakupiły wersję AGM-65 G-2, która generalnie bazuje na wersji AGM-65 D. Pocisk opracowano w 1989 roku. Głowicę wzięto z wersji AGM-65 E, która w całej rodzinie pocisków Maverick jest największa i służy do zwalczania celów umocnionych. Układ sterowania wyposażono w układ cyfrowy autopilota, który umożliwia wydajniejsze naprowadzanie pocisku. Trajektoria lotu może być niższa, co umożliwia ominięcie chmur, które mogą przesłonić cel. Dwójka w nazwie oznacza modyfikację oprogramowania, pojemniejszą pamięć i szybszy procesor. Dzięki temu pocisk równie dobrze nadaje się do zawalczenia celów ruchomych, takich jak czołgi. Pocisk ma podwójny system naprowadzania: telewizyjno-termiczne. Przed odpaleniem do układu sterowania pocisku wprowadza się parametry (namiary) celu. Po wprowadzeniu namiarów pocisk zaczyna automatycznie śledzić cel i po strzale sam już podąża do celu, w myśl zasady odpal-zapomnij.

Polska kupiła pociski AGM-65 G-2 Maverick jako uzbrojenie dla samolotów Lockheed Martin F-16 C/D Jastrząb. W pierwszej partii zakupiono 100 sztuk pocisków.

Dane T-T AGM-65 G-2 Maverick:

Długość 2,55 m, średnica 30,5 cm, rozpiętość usterzenia 72 cm, masa 301 kg, zasięg 27 000 m, prędkość max 1 150 km/h, naprowadzanie telewizyjno-termiczne, głowica bojowa FMK-135 B dwustopniowa: penetrująca i odłamkowo-burząca. Głowica pocisku zawiera 135 kg materiału wybuchowego. Pocisk korzysta z wyrzutni LAU-117.

Opracował Karol Placha Hetman