Inowrocław 2019-06-21
56 Pułk Śmigłowcowy w Inowrocławiu. 1963r.-1973r.
56 Pułk Lotnictwa Wojsk Lądowych. 1973r.-1982r.
56 Pułk Śmigłowców Bojowych. 1982r.-1996r.
56 Kujawski Pułk Śmigłowców Bojowych. 1996r.-2011r.
56 Baza Lotnicza. 2012r.-...
Historia 56 Pułku Śmigłowcowego.
Śmigłowce w Polsce pojawiły się stosunkowo wcześniej. W 1954 roku została podjęta decyzja o nowym profilu produkcji WSK PZL Świdnik, która dotychczas prowadziła działalność kooperacyjna z WSK PZL Mielec. Już w 1956 roku pierwsze śmigłowce Mi-1, pod oznaczeniem SM-1, opuściły zakład w Świdniku. Nie trudno się domyśleć, że już wkrótce, śmigłowce zaczęły wchodzić na uzbrojenie Wojska Polskiego. Początkowo służyły, jako maszyny łącznikowe i patrolowe. Jedną z pierwszych sformowanych jednostek, stał się 56 Pułk Śmigłowców. Rozkaz o jego sformowaniu wydał Minister Obrony Narodowej w dniu 1963-03-21, a miejscem stacjonowania wyznaczono Inowrocław. Dokładnie Lotnisko Latkowo położone około 5 km na północny-wschód od centrum Inowrocławia, przy szosie Inowrocław-Toruń. Lotnisko pamiętało jeszcze zmagania z okresu II wojny światowej. Obecnie Lotnisko posiada kod ICAO; EPIR i nadal jest wyłącznie własnością Wojska Polskiego (JW. 1641). Lotnisko posiada gruntową DS. na kierunku 05/23 (052/232) o długości 2 000 m. Betonową nawierzchnię mają tylko drogi kołowania i miejsca postojowe (stojanki).
Już w listopadzie 1962 roku, na Lotnisku Latkowo wylądowało 16 śmigłowców SM-2, stanowiących trzon nowego pułku.
W dniu 1963-04-06, ukazał się Rozkaz Nr 030/Org Dowódcy Lotnictwa Operacyjnego (bo nowy pułk wchodził w skład Lotnictwa Operacyjnego). Formowanie pułku rozpoczęło się w dniu 1963-05-05. Bazą dla pułku stały się dwie eskadry likwidowanego w Bydgoszczy 48 Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego, który eksploatował tłokowe samoloty Ił-10, które właśnie wycofano z uzbrojenia. Pułk na kwaterę zajął germańskie koszary z 1904 roku, mieszczące się blisko centrum Miasta.
56 Pułk Śmigłowcowy miał początkowo specyficzne zadania. Bezpośrednio podlegał pod Dowództwo Lotnictwa Operacyjnego, ale operacyjnie był wykorzystywany przez Szefostwo Artylerii Wojska Polskiego. Poza tym wykonywał zadania na rzecz innych formacji wojskowych. Podstawowym zadaniem było korygowanie ognia artyleryjskiego. Inne zadania to; zadania łącznikowe, transport, dowodzenie, rozpoznanie, obserwacja, kontrola pola walki, łączność, przewóz grup dywersyjno-rozpoznawczych, ewakuacja sanitarna i ratownictwo.
Na stanowisko dowódcy 56 Pułku Śmigłowcowego wyznaczono płk pil. Bolesława Andrychowskiego, który poprzednio był dowódcą 64 Pułku Szkolnego w Przasnyszu. Jako ciekawostkę podamy, że żoną dowódcy była mjr pilot Zofia Andrychowska-Dziewiszek, która pełniła funkcję nawigatora eskadry. Przeprowadzka do nowej jednostki oznaczała także konieczność zdobycia nowych umiejętności – pilotaż śmigłowców. Zofia Andrychowska-Dziewiszek była jedną z kilku kobiet oficerów-pilotów w Wojsku Polskim w okresie PRL. Z dużym trudem dostała się do Szkoły do Dęblina. Była bardzo uzdolniona. Zdobyła nalot około 4 500 godzin. Pilotowała; UT-2, Junak-2, Junak-3, Jak-18, Jak-11, TS-8 Bies, SM-1, SM-2 i Mi-8.
Pierwszy rozkaz dowódcy Pułku ukazał się w dniu 1963-05-18 i data ta stała się do dziś Świętem Pułku (2019 rok). W rozkazie tym ustalano stan osobowy, 579 żołnierzy i 21 pracowników cywilnych.
Oprócz nowych śmigłowców SM-2, wiosną 1963 roku, na Lotnisko Latkowo przyleciało jeszcze 12 starszych śmigłowców SM-1. Personel techniczny śmigłowców zakończył szkolenie w czerwcu 1963 roku. Szkolenie pilotów było trudniejsze. Do Pułku przybyło tylko dwóch oficerów, którzy już byli pilotami śmigłowców z uprawnieniami instruktorów. Przeszli oni szkolenie w Dęblinie i poprzednio latali w 20 Eskadrze Lotniczej. Pierwsza grupa przeszkalanych pilotów liczyły zaledwie 6 lotników, w tym był dowódca 56 Pułku Śmigłowcowego. Szkolenie trwało kilka miesięcy. W kolejnych miesiącach przybywali kolejni lotnicy. Z początkiem 1964 roku, personel latający jednostki liczył 29 pilotów.
Już w dniu 1963-10-20, 56 Pułk Śmigłowcowy otrzymał sztandar, który został nadany Uchwałą Rady Państwa. Uroczyste wręczenie odbyło się na Stadionie Miejskim w Inowrocławiu. Sztandar przekazał gen. bryg. pil. Józef Jacewicz, dowódca 16. Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego w Pile.
Struktura Pułku szybko się rozbudowywała. Podstawą było pięć eskadr, a w każdej z nich dwa klucze. W rzeczywistości każda eskadra posiadała na stanie nie więcej niż cztery śmigłowce SM-1 lub SM-2. Dopiero w późniejszym okresie liczba maszyn w eskadrze wzrosła do dziewięciu.
Oprócz zadań czysto wojskowych, Pułk często uczestniczył w działaniach na rzecz społeczeństwa, czyli w zwalczaniu klęsk żywiołowych. Do nich możemy zaliczyć; Likwidowanie zatorów lodowych ładunkami wybuchowymi. Ewakuacje osób cywilnych z zalanych terenów. Transport zaopatrzenia dla powodzian. Pierwsza szeroko zakrojona akcja została przeprowadzona w okresie od 1966-02-03 do 1966-02-21, na Odrze i Wiśle w rejonie Wyszogrodu oraz Dęblina. W akcji zaangażowany był niemal cały Pułk.
Od 1965 roku, prowadzono szkolenie na śmigłowcach z bocznymi gondolami sanitarnymi dla przewozu rannych. Z lotniska Wicko Morskie wykonywano także loty nad Morze Bałtyckie, w dziennych zwykłych warunkach atmosferycznych. Rozpoczęto także szkolenie w lotach w zakrytych kabinach.
Już w połowie 60-lat było wiadomo, że Polska zakupi duże śmigłowce z napędem turbośmigłowym, Mil Mi-8. Dlatego w 1967 roku, pierwsza grupa pilotów i techników, w liczbie 24 osób udała się na Wschód do Kirgizji, w celu szkolenia na śmigłowcach Mi-8. Z końcem 1967 roku, w Pułku przystąpiono do organizowania klucza śmigłowcowego, który zajął się obsługą nowych maszyn. Stało się to na podstawie Rozkazu Szef Sztabu Lotnictwa Operacyjnego Nr 095/Org, z dnia 1967-11-22, na mocy którego dowódca Pułku wydał Rozkaz nr 01, z dnia 1968-01-02.
W połowie 1968 roku, na stanie Pułku było pięć maszyn Mi-8. Dodatkowo Pułk otrzymał pod swoje rozkazy sześć maszyn typu Mi-4, które przybyły z innych jednostek. Te duże śmigłowce stały się bazą eskadry transportowej. Początkowo nieetatowej. Eskadra ta stała się 37 Eskadrą Śmigłowców Transportowych. Stało się to na podstawie Zarządzenia szefa Sztabu Generalnego z dnia 1969-12-19. podstawowym sprzętem Eskadry były śmigłowce Mi-4 i Mi-8. Wybiegając nieco w przyszłość; jesienią 1971 roku, 37. Eskadra Śmigłowców Transportowych została przebazowana na Lotnisko w Leźnicy Wielkiej koło Łęczycy i stała się 37. Pułkiem Śmigłowców Transportowych.
W 1968 roku, nastąpiły także inne zmiany w strukturach niektórych pułków lotniczych. W ich składach utworzono baterie artylerii przeciwlotniczej. Tak samo stało się na Lotnisku Inowrocław. Sformowano tu 32. Baterie Artylerii Przeciwlotniczej uzbrojonej w działka kalibru 37 mm.
Latem 1968 roku, część środków (śmigłowców i żołnierzy) 56 Pułku została włączona do sił interwencyjnych państw Układu Warszawskiego i wzięła udział w agresji na Czechosłowację, pod kryptonimem Dunaj.
W kolejnych latach 56 Pułk brał udział w ćwiczeniach krajowych i w ramach Układu Warszawskiego, w zawodach taktyczno-bojowych, akcjach usuwania skutków klęsk żywiołowych, a także w lotniczych defiladach.
W wrześniu 1971 roku, wytwórnia WSK PZL-Świdnik obchodziła swoje 20-lecie. Z tej okazji zorganizowano Pierwsze Śmigłowcowe Mistrzostwa Polski. W zawodach wystartowało 16 załóg. Bardzo dobrze spisali się piloci z Inowrocławia, zdobywając II i III miejsce; kpt. pil. Aleksander Przydatek i kpt. pil. Antoni Pokoleńczuk.
56 Pułk Lotnictwa Wojsk Lądowych.
Na początku lat 70-tych doszło w Polsce do utworzenia Lotnictwa Wojsk Lądowych. Na podstawie Zarządzenia szefa Sztabu Generalnego z dnia 1973-07-14, Nr 046/Org oraz Zarządzenia szefa Sztabu Wojsk Lotniczych z dnia 1973-09-24, Nr 0133/Org Inowrocławski Pułk został z dniem 1973-12-21, przeformowany na 56. Pułk Lotnictwa Wojsk Lądowych.
W tym czasie Pułk liczył 512 żołnierzy i 31 pracowników cywilnych. Na Lotnisku w Latkowie bazowały; 2, 4, 5, 10 i 12 Eskadry. 11 Eskadra Łącznikowa bazowała na stałe we Wrocławiu (Lotnisko Strachowice). Ponadto dwa klucze były w Biedrusku i Bolesławcu. W tym czasie Pułk dysponował już uzbrojonymi śmigłowcami. Uzbrojenie składało się z karabinów maszynowych (podwieszonych i ruchomych) oraz npr (niekierowane pociski rakietowe). Dlatego ilość możliwych działań uległa znacznemu zwiększeniu. Do zadań należało; niszczenie broni pancernej i środków opancerzonych, niszczenie obiektów przeciwnika ze wszystkich środków ogniowych śmigłowca, współdziałanie ze związkami taktycznymi wojsk lądowych, desantowanie grup specjalnych, ewakuacja jednostek bojowych.
W 1973 roku, na stanie Pułku pojawiły się nowe śmigłowce, PZL Mi-2. Pierwsza grupa pilotów i techników przeszła przeszkolenie teoretyczne w sierpniu 1973 roku, w Szkole w Oleśnicy. Pierwszy śmigłowiec Mi-2 przeznaczony do szkolenia, przyleciał do Inowrocławia w dniu 1973-09-05. Szkolenie praktyczne prowadziła grupa 4 instruktorów z Wrocławia. Pierwsze loty piloci z 56 Pułku Lotnictwa Wojsk Lądowych wykonali w dniu 1973-09-24. W dniu 1973-11-02, Pułk otrzymał pierwsze śmigłowce Mi-2 w wersji uzbrojonej. Był to system uzbrojenia typu URN. W połowie 1974 roku, Pułk rozpoczął szkolenie poligonowe w użyciu pocisków rakietowych S-5. Od 1975 roku, rozpoczęto wprowadzanie nowego systemu uzbrojenia złożonego z przeciwpancernych pocisków kierowanych 9M14M Malutka. Nowe uzbrojenie spowodowało, że piloci Pułku opracowywali własne sposoby skutecznego użycia uzbrojenia.
W 1976 roku, nastąpiło wycofanie z uzbrojenia śmigłowców typu SM-1 i SM-2. Od tej pory na stanie Pułku pozostawały tylko śmigłowce Mi-2. W tym okresie szkolenie było bardzo intensywne, co przekładało się na spory nalot. Przeciętnie pilot Pułku ustanawiał nalot rzędu 120-180 godzin/rocznie.
W czerwcu 1978 roku, w wyniku wprowadzania na uzbrojenie śmigłowców Mil Mi-24, została utworzona 1 eskadra śmigłowców szturmowych, której znaczna cześć personelu stanowili piloci z 10 Eskadry 56 Pułku.
W 1979 roku, załoga z 56 Pułku wzięła udział w Międzynarodowych Zawodach Śmigłowcowych w Witebsku w CCCP. Sytuacja powtórzyła się w 1981 roku, kiedy to w Piotrkowie Trybunalskim odbyły się IV Śmigłowcowe Mistrzostwa Świata (1981-08-13 - 1981-08-25). Wówczas to 56 Pułk wystawił dwie załogi i załogę rezerwową.
56 Pułk Śmigłowców Bojowych.
Na przełomie 70/80-lat na stan Polskiego Wojska zaczęto wprowadzać śmigłowce szturmowe Mil Mi-24. W efekcie w dniu 1982-10-31, Pułk przeformowano w 56 Pułk Śmigłowców Bojowych. Stało się to na podstawie Zarządzenia Nr 015/Org. szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego z dnia 1982-04-22.
W strukturze była; 1. eskadra śmigłowców szturmowych, 2. eskadra śmigłowców szturmowych, grupa śmigłowców związków taktycznych, 11. eskadra lotnictwa łącznikowego we Wrocławiu oraz 2. i 4. klucze śmigłowców w Biedrusku i Bolesławcu. Pułk liczył 1004 żołnierzy. Do zadań należało; bezpośrednie wsparcie wojsk lądowych na polu walki, stawianie narzutowych zapór minowych, prowadzenie rozpoznania, poprawianie ognia artylerii, zadania transportowe i łącznikowe.
W początkach 80-lat nastąpiło zbliżenie Układu Warszawskiego i Libii. W efekcie Polskie Wojsko szkoliło różnych lotników libijskich na potrzeby ich armii. Szkolono pilotów samolotów transportowych i śmigłowców. Dla potrzeb wyszkolenia pilotów śmigłowcowych opracowano program pod kryptonimem Wielka Usługa Eksportowa. W Libii utworzono szkołę chorążych w bazie Bombah oraz szkołę oficerską w Misuracie z całkowicie Polską obsadą instruktorów, techników a nawet personelu pomocniczego. Szkoły były wyposażone w śmigłowce Mi-2 B (wersja zoptymalizowana do wymogów afrykańskiego użytkownika). W programie uczestniczyło wielu żołnierzy z 56 Pułku.
Pierwsze śmigłowce Mi-24 D zostały wprowadzone na stan 49 Pułku Śmigłowców Bojowych w Pruszczu Gdańskim. W kolejnych miesiącach zakupiono nowocześniejszą wersję Mi-24 W. Od 1985-10-26, grupa pilotów i techników z 56 Pułku przechodziła specjalistyczne szkolenie. Pierwsze cztery Mi-24 W, przyleciały do Latkowa w dniu 1986-04-24, a loty szkoleniowe rozpoczęto 30.04.1986r.. Nowy sprzęt był okazją do zorganizowania w 1987r. dnia otwartych koszar. Po raz pierwszy publicznie zaprezentowano śmigłowce Mi-24 W.
W tym czasie 56 Pułk składał się z; dwie eskadry śmigłowców szturmowych Mi-2, jedną eskadrę śmigłowców szturmowych Mi-24 W, grupę eskadr śmigłowców związków taktycznych wojsk lądowych złożona z pięciu eskadr rozpoznawczo - łącznikowych (śmigłowce Mi-2), 11 Eskadrę Lotnictwa Łącznikowego we Wrocławiu (Mi-2 i An-2), dwa klucze (2., 4.) śmigłowców brygad artylerii i brygad rakiet operacyjno - taktycznych w Biedrusku i Bolesławcu. Ponad to; eskadra techniczna, batalion zaopatrzenia, batalion łączności i ubezpieczenia lotów, bateria artylerii przeciwlotniczej.
Także w 1987 roku, 56 Pułk brał udział w ćwiczeniach Klon 87, gdzie wykorzystywano systemy uzbrojenia Mi-24 W. Innymi ćwiczeniami w których brał udział 56 Pułk były Centralne Zawody Rozpoznania Powietrznego i Ogólnowojskowego rozegrane na poligonie w Drawsku Pomorskim.
Z końcem 80-lat nastąpił okres redukcji zbrojeń konwencjonalnych w Europie. Wszystko pod dyktando wielkich tego świata. Zostaliśmy przymuszeni do ratyfikacji europejskich traktatów rozbrojeniowych (CFE). Z jednej strony było to korzystne dla odprężenia międzynarodowego i poprawy kondycji słabiutkiej naszej gospodarki, ale z drugiej strony redukcja uzbrojenia w Polsce przebiegała dość żywiołowo. Do magazynów powędrowała znaczna ilość śmigłowców Mi-2, a z innych Mi-2 zdjęto systemy uzbrojenia. Na kilku zamontowano systemy minowania narzutowego Platan.
Przemiany społeczno-gospodarcze rozpoczęte w 1989 roku, przyniosły większą otwartość sił zbrojnych. Zaczęto ponownie organizować pokazy lotnicze. Pierwsze zorganizowano w 1991 roku, na Lotnisku Ławica. W tych międzynarodowych pokazach z Polskiej strony, jako pierwsze zaprezentowały się w powietrzu czterech Mi-24 W, które właśnie pochodziły z 56 Pułku Śmigłowców Bojowych. To nie był zwykły przelot, ale prawdziwy balet tych 12 tonowych kolosów. To było dobre show. Następnie w powietrzy zademonstrował się solista na Mi-24 w, także z 56 Pułku. Ten udany pokaz spowodował, że pojawiła się koncepcja zorganizowania stałego zespołu pokazowego. I tak się stało. Pierwszy skład zespołu; mjr Andrzej Pakuza - chor. Wiesław Rzemień, mjr Sławomir Wroński - chor. Dariusz Pomorski, kpt. Zbigniew Stankiewicz (inicjator powstania zespołu) - por. Robert Augustynowicz, por. Mirosław Mocek - chor. Dariusz Wolanin. Pokaz solowy; kpt. Leszek Malinowski i chor. Jarosław Sołtys.
W 1992 roku, nastąpiła restrukturyzacja 56 Pułku. Rozformowano 11 Eskadrę z Wrocławia oraz klucze z Bolesławca i Biedruska. Ponownie śmigłowce Mi-2 zostały uzbrojone w systemy URN i URP. To prawda, że wartość bojowa tych systemów była już niewystarczająca, to jednak śmigłowce te pozwalały pilotom na podtrzymanie nawyków i wykonanie odpowiedniej ilości nalotu.
W połowie 90-lat nasze lotnictwo przechodziło przemiany, które miały nas dostosować do wymogów NATO, do którego to paktu zgłosiliśmy akces. Zaczęto tworzyć struktury Lotnictwa Wojsk Lądowych. Dlatego zgodnie z zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego z dnia 1995-06-22, oraz Rozkazem Dowódcy WLOP z dnia 1995-07-18, Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej nr 82, 56 Pułk Śmigłowców Bojowych z dniem 1995-10-27, przekazano w podporządkowanie Pomorskiego Okręgu Wojskowego. W grudniu 1998 roku, 56 Pułk zmienił podległość, przechodząc do struktur Śląskiego Okręgu Wojskowego.
56 Kujawski Pułk Śmigłowców Bojowych.
Decyzją Ministra Obrony Narodowej z dnia 1996-08-13, Nr 135/MON 56 Pułk przyjął nazwę wyróżniającą Kujawski. Teraz nazwa brzmiała 56 Kujawski Pułk Śmigłowców Bojowych.
Jednocześnie doroczne święto oddziału ustalono na dzień 18 maja. We wrześniu 1996 roku, odbyła się uroczystość wręczenia nowego sztandaru, ufundowanego przez społeczeństwo Inowrocławia. Pierwszy sztandar pułku trafił do Muzeum Wojska Polskiego.
W 1997 roku, 56 Pułk wziął po raz pierwszy udział w ćwiczeniu pod kryptonimem Rhino Drawsko '97, na poligonie Drawsko Pomorskie, ćwicząc z innymi Polskimi jednostkami, a także z jednostkami lądowymi i śmigłowcowymi armii holenderskiej. Po raz pierwszy Polscy żołnierze mogli oficjalnie zapoznać się ze śmigłowcami AH-64A Apache. Śmigłowce te były własnością US Army, a Holendrzy je tylko dzierżawili.
W lipcu 1999 roku, na Lotnisku Latkowo gościł śmigłowiec Bell AH-1W Super Cobra. Była to akcja promocyjna tego śmigłowca koncernu Bell Helicopter Textron. Podczas pokazu kilkunastu lotników Polskich wykonało lot zapoznawczy na Bell AH-1W. Wstąpienie Rzeczypospolitej do NATO pozwoliło Polskim żołnierzom na zapoznanie się w 2000 rok, z nowoczesnym śmigłowcem Boeing AH-64 D Apache.
We wrześniu 2001 roku, uległa zmianie podległość 56 Pułku. Decyzją Ministra Obrony Narodowej z dnia 2001-09-11, oraz Rozkazu Szefa Sztabu Generalnego z dnia 2001-09-17 i Rozkazu Dowódcy Wojsk Lądowych z dnia 2001-09-19, podporządkowany został 2 Korpusowi Zmechanizowanemu.
Ówczesny skład 56 Pułku był następujący; jedna eskadra z Mi-24 W, dwie eskadry bojowe z Mi-2, jedna eskadra wielozadaniowa z Mi-2, batalion dowodzenia, batalion zabezpieczenia lotów. Zadania stawiane przed 56 Pułkiem nie uległy zasadniczym zmianom.
Pierwsze lata nowego wieku charakteryzowały się licznym uczestnictwem Polskich jednostek lotniczych we wspólnych ćwiczeniach z siłami zbrojnymi innych krajów NATO. W 2002 roku, 56 Pułk po raz pierwszy ćwiczył z jednostkami z USA, które miały na wyposażeniu miedzy innymi śmigłowce bojowe Boeing AH-64 D Apache.
W 2003 roku, 56 Pułk obchodził uroczystość 40-lecia powstania jednostki. Były one obchodzone bardzo uroczyście. W dniu 2003-03-22, w sobotę, o godzinie 10;00 w Kościele Garnizonowym odprawiona została msza święta. O godzinie 12;00 na Lotnisku odbyła się uroczysta zbiórka 56 Pułku. Były przemówienia i wręczono awanse, odznaczenia i wyróżnienia. Po części oficjalnej miała miejsce defilada pododdziałów połączona z przelotem śmigłowców nad płytą lotniska. Później można było zapoznać się ze sprzętem bojowym jednostki i wziąć udział w festynie sportowym. Z okazji święta wybito okolicznościowy medal.
W styczniu 2004 roku, rozkazem Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Nr O-/18/Org/Pl z dnia 2004-01-20, 56 Pułk po raz kolejny zmienił swoją podległość i stał się jednostką bezpośrednio podległą Dowództwu Wojsk Lądowych. Od tego czasu 56 Pułk realizował zmienione zadania, które wiązały się z funkcjonowaniem Polskich Sił Zbrojnych w ramach NATO. Stało się wówczas jasne, że Polskie pododdziały będą wykorzystywane w misjach stabilizacyjnych w różnych rejonach świata. Misje stabilizacyjne, czyli także działania typowo bojowe.
W październiku 2004 roku, 56 Pułk po raz kolejny ćwiczył z oddziałami US Army (Red Devils - czerwone diabły), w ćwiczeniu pod kryptonimem IMMEDIANTE RESPONSE 04. W 2005 roku i w 2006 roku, żołnierze z 56 Pułku ćwiczyli na Ukrainie wspólnie z tamtejszymi siłami zbrojnymi. Był to okres kiedy Ukraina zgłaszał chęć wstąpienia do NATO, co nie nastąpiło.
To, do czego od 2004 roku, przygotowywali się żołnierze z 56 Pułku, stało się faktem w dniu 2006-01-06. Część sił 56 Pułku wyjechała na wojnę do Iraku. Wyjechała grupa 76 żołnierzy, w tym 21 pilotów. Żołnierze z 56 Pułku stanowili trzon Grupy Manewrowej Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku. Żołnierze stacjonowali w bazach w Diwanii i Al. Kut. Zadaniem naszych żołnierzy w rejonie misji, razem z żołnierzami z innych jednostek jako pododdział Polskiego Kontyngentu było: Ochrona irackiego nieba oraz spokoju i bezpieczeństwa ludności cywilnej tego kraju. Ochrona i kontrola granic Iraku. Utrzymanie bezpieczeństwa lotów. Wykonywanie lotów rozpoznawczych. Osłona przemieszczających się konwojów.
W 2006 roku, z okazji 43 rocznicy powstania 56 Pułku, odsłonięto na terenie koszar Pomnik poświęcony tym, którzy swoją ofiarną służbą budowali dobre imię i przyczynili się do osiągnięć 56 Kujawskiego Pułku śmigłowców Bojowych. Odsłonięcia dokonali wraz płk Zbigniewem Rakoczy byli dowódcy Pułku.
Od lipca 2007 roku, następuje częściowa wymiana sprzętu latającego. Razem z nią następuje reorganizacja struktur jednostki. Powstaje batalion zabezpieczenia, sekcja wychowawcza (bezpośrednio podległa dowódcy Pułku) oraz sekcja szkolenia w pionie szefa szkolenia.
Na zbiórce z okazji Święta Wojska Polskiego w dniu 2007-08-14, Dowódca 56 Kujawskiego Pułku Śmigłowców Bojowych w Inowrocławiu płk pil. Zbigniew Rakoczy wręczył sierż. szt. Zbigniewowi Siekierskiemu Krzyż Kawalerski Orderu Krzyża Wojskowego przyznany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej profesora Lecha Kaczyńskiego. Jest on nagrodą za wybitne czyny bojowe połączone z wyjątkową ofiarnością i odwagą w czasie działań bojowych przeciwko aktom terroryzmu w kraju lub podczas użycia wojska poza granicami państwa w czasie pokoju. Jest odpowiednikiem Orderu Wojennego Virtuti Militari. Do końca maja 2007 roku, Prezydent RP profesor Lech Kaczyński przyznał żołnierzom 14 orderów. Sierż. szt. Zbigniew Siekierski pełniąc służbę w ramach VII zmiany PKW Irak był w składzie załogi śmigłowca Mi-24. W trakcie wykonywania jednego z wielu zadań bojowych wykazał się dużą ofiarnością i odwagą udzielając pomocy rannemu koledze.
W pierwszej dekadzie nowego wieku nie nastąpiły radykalne zmiany w uzbrojeniu, na które liczyli żołnierze z 56 Pułku. Spodziewano się, że ze stanu znikną sympatyczne, choć już przestarzałe śmigłowce Mi-2, a w ich miejsce pojawią się nowoczesne śmigłowce bojowe konstrukcji zachodniej. Tym bardziej, że wielki Polski zakład w Świdniku został nabyty przez Zachodni koncern, a PZL Mielec nabyty przez koncern Sikorsky zaczął produkować śmigłowce S-60 Black Hawk.
Niemniej jednak pewne zmiany nastąpiły. Po pierwsze do uzbrojenia wprowadzono kilka egzemplarzy dobrego Polskiego śmigłowca W-3 W Sokół. Historia bojowej wersji W-3 W Sokół, oznaczonej jako W-3PL Głuszec, jest bardzo długa i skomplikowana. Śmigłowce W-3 W Sokół zagościły w Wojsku Polskim w drugiej połowie 90-lat. Jednak współczesne pole walki wymaga sprzętu znacznie bardziej wyrafinowanego. Po latach nasi polityce zdecydowali się na uruchomienie programu opracowania wersji bojowej tego udanego Polskiego śmigłowca, w oparciu o zbudowane egzemplarze. Głównym motywem takiego postępowania była bieda naszego państwa. Nie stać było nas na zakup nowego sprzętu. Program Głuszec oficjalnie ruszył w 2003 roku, choć PZL-Świdnik, już z końcem 80-lat sugerowało taki kierunek rozwoju. Śmigłowce W-3 Sokół trafiły do Pruszcza Gdańskiego i Tomaszowa Mazowieckiego, co pozwoliło zebrać doświadczenie z użycia tych maszyn w wojsku. Program Głuszec ruszył w 2003 roku, a został zatwierdzony wiosną 2004 roku. W połowie 2005 roku, przewidywane zadania dla zmodernizowanego śmigłowca rozszerzono o ratownictwo bojowe (Combat SAR). Prototyp Głuszca został ukończony jesienią 2006 roku, a oblot nastąpił z początkiem 2007 roku. Udane testy spowodowały podpisanie z końcem 2008 roku, kontraktu na wykonanie trzech maszyn partii wdrożeniowej. Do partii włączono prototyp. (Śmigłowce powstały w ramach VIII serii produkcyjnej jako W-3 WA i miały Nr burtowe; 0901, 0811, 0819 i 0820),. Pod koniec 2010 roku, cztery śmigłowce W-3 PL Głuszec przyjęto na stan 56 Pułku.
Drugą zmianą było przystosowanie śmigłowców Mi-24 W do lotów w nocy. Pierwszą rzeczą było zamontowanie systemu widzenia w nocy NVG (night vision goggles). Wymianie musiały ulec niektóre wskaźniki deski rozdzielczej, a przede wszystkim zainstalowano gogle noktowizyjne. Drugą rzeczą było opanowanie przez pilotów nowej techniki pilotażu.
Decyzją Nr 408/MON Ministra Obrony Narodowej z 2008-09-01, wprowadzono odznakę pamiątkową jednostki. Odznakę o wymiarach 49x25 mm wykonano z metalu oksydowanego w kształcie pionowo ustawionego płata wirnika śmigłowca, do którego dołączono z boku pióropusz skrzydła husarskiego. Na odznakę nałożono biało-czerwoną szachownicę lotniczą ze srebrnym orłem trzymającym w szponach dwie rakiety. Nad szachownicą rok 1963. Odznakę zaprojektował Aleksander Kowalski.
JW1641 56 Kujawski Pułk Śmigłowców Bojowych.
Inowrocław ul. Jacewska 73. 88-100 Inowrocław. tel. +48523597209, +48523597201. www.jw1641.pow.mil.pl. jw1641inf@pow.mil.pl.
56 Baza Lotnicza.
Z dniem 2011-12-31, 56 Kujawski Pułk Śmigłowców Bojowych został rozformowany, a w jego miejscu pojawiła się 56 Baza Lotnicza. Jednostkę podporządkowano 1 Brygadzie Lotnictwa Wojsk Lądowych.
Struktura organizacyjna jednostki wyglądała następująco; 1 eskadra śmigłowców szturmowych (Mi-24 W), 2 eskadra śmigłowców szturmowych (Mi-24 W oraz W-3), 3 eskadra śmigłowców szturmowych (Mi-2), 4 eskadra śmigłowców (Mi-2).
Działania te były związane z tworzeniem 1. Brygady Lotnictwa Wojsk Lądowych. Jej dowódcą jest płk Krzysztof Mitręga, który został wyznaczony na to stanowisko decyzją Ministra Obrony Narodowej.
W koszarach wojskowych przy ul. Jacewskiej w Inowrocławiu odbyła się uroczystość przekazania dowodzenia z 56. Kujawskiego Pułku Śmigłowców Bojowych do 56. Bazy Lotnictwa. Obowiązki dowódcy 56. KPŚB zdał płk pil. Wiesław Franczak, który pełni teraz obowiązki Zastępcy Dowódcy 1. Brygady Lotnictwa Wojsk Lądowych. Kujawski Pułk przeformowano na 56. Bazę Lotniczą i z tym dniem jego dowództwo objął płk pil. Andrzej Pawłowski.
1 Brygadę Lotnictwa Wojsk Lądowych tworzą: 56. Baza Lotnicza w Inowrocławiu, 49. Baza Lotnictwa w Pruszczu Gdańskim i Dywizjon Samolotów Rozpoznawczych w Mirosławcu.
W 2013 roku, jednostka lotnicza z Inowrocławia obchodziła 50-lecie swojego istnienia i bazowania na Lotnisku Latkowo. Obchody rozpoczęły się 2013-05-17, w piątek, od uroczystej mszy świętej w Kościele Garnizonowym, która została odprawiona o godzinie 17;00. Msza święta była odprawiona w intencji obecnych i poprzednich żołnierzy jednostki i ich rodzin. O godzinie 18;15 w muszli koncertowej w Parku Solankowym wystąpił reprezentacyjny zespół artystyczny Wojska Polskiego. Następnego dnia (2013-05-18) sobota, od godziny 10;00 trwały kolejne imprezy towarzyszące jubileuszowi, już na Lotnisku. O godzinie 11;00 odbyła się uroczysta zbiórka stanu osobowego jednostki i powitanie żołnierzy XII zmiany PKW Afganistan, którzy właśnie powrócili do Rzeczypospolitej. Od godziny 12;00 trwały pokazy powietrzne. Odbył się defiladowy przelot śmigłowców i pokaz pary śmigłowców Mi-24 W. Był także pokaz działania ratowniczego śmigłowca Marynarki Wojennej. Były także inscenizacje działań bojowych. Żołnierze z 25. Brygady Kawalerii Powietrznej z Tomaszowa Mazowieckiego, przedstawili także swoje umiejętności. Imprezie towarzyszyły liczne konkursy, gry i zabawy dla dzieci (m.in. konkurs strzelecki: symulator strzelań, broń pneumatyczna oraz poszukiwanie niewybuchów na torze saperskim).
Dowódcy 56. Pułku.
płk pil. Bolesław Andrychowski (1963-1972), płk pil. Feliks Dudek (1972-1977), płk dypl. pil. Kazimierz Chojnicki (1977-1980), płk dypl. pil. Roman Włodarczyk (1980-1987), płk dypl. pil. Janusz Tomczyk (1987-1992), płk dypl. pil. Wojciech Felisiak (1992r.-1997r.), płk dypl. pil. Jan Bocianowski (1997-2002), płk dypl. pil. Stanisław Ciołek (2002-2004), płk mgr inż. pil. Zbigniew Rakoczy (2005-2009), cz. p.o. ppłk dypl. pil. Piotr Saniuk (2009-2010), płk pil. Wiesław Franczak (2010-2011), płk pil. Andrzej Pawłowski (2012-…).
Opracował Karol Placha Hetman