Gorzów Wielkopolski 2023-03-30
Lotnisko w Gorzowie Wielkopolskim?
Gorzów Wielkopolski to jest miasto w Polsce w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim. Gorzów Wielkopolski prawa miejskie otrzymał w 1257 roku. Powierzchnia miasta wynosi 85,72 km2. W 2022 roku, populacja miasta wynosiła 118 011 osób. Miasto leży nad Wartą. Gorzów Wielkopolski położony jest na silnie pofałdowanym terenie, o wysokości od 19 - 105 m nad poziomem morza oraz wsród licznych starorzeczy rzeki Warty i jej dopływów.
Z Gorzowa Wielkopolskiego dystans wynosi do: Kostrzyn nad Odrą 48 km. Zielona Góra - Babimost port lotniczy 87 km. Szczecin 101 km. Zielona Góra 105 km. Szczecin - Goleniów port lotniczy 117 km. Poznań 128 km. Warszawa 430 km. Z Gorzowa Wielkopolskiego do trzech portów lotniczych (Ławica, Babimost, Goleniów) jest stosunkowo daleko; 87 - 128 km. Główne władze wojewódzkie są w Zielonej Górze, czyli stosunkowo daleko (105 km).
Lotniska w Gorzowie Wielkopolskim.
Miasto Gorzów Wielkopolski nie posiada własnego lotniska. Głównym powodem jest duża ingerencja niemców w sprawy Gorzowa Wielkopolskiego. Próba zbudowania lotniska dla lotnictwa sanitarnego i lokalnego aeroklubu w Wojcieszycach (na północ od miasta), została zablokowana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny.
Lotnisko w Lipkach Wielkich.
Współrzędne geograficzne: 52,715N 15,511E. Elewacja 41 m.
W Lipkach Wielkich, przy drodze wojewódzkiej Nr 158, na skraju lasów - Puszcza Notecka, znajduje się lotnisko należące do Lasów Państwowych. Z Gorzowa Wielkopolskiego do lotniska jest 22 km, w kierunku wschodnim. Lotnisko został fundowane w 1989 roku. Właścicielem jest lotniska jest Nadleśnictwo Karwin. Lotnisko ma twardą drogę startową, o nawierzchni asfaltowej, o długości 760 m. Na lotnisku stacjonują dwa lub trzy samoloty PZL M-18 Dromader.
Przy granicach miasta znajdują się dwa lądowiska prywatne. Pierwsze w miejscowości Ulim, odległe 7 km od centrum miasta, w kierunku południowym. Współrzędne geograficzne: 52,693N 15,217E. Drugie - Lądowisko Różanki - Szklarnia, odległe o 8 km od centrum miasta, w kierunku północno - wschodnim. Współrzędne geograficzne: 52,772N 15.307E.
Przy szpitalu wojewódzkim znajduje się heliport, który został uruchomiony w 70-latach XX wieku. W okresie 2013 - 2014, lądowisko został całkowite przebudowane. Heliport otrzymał oświetlenie.
Wojsko w Gorzowie Wielkopolskim.
Już w XVIII wieku, miasto stało się pruskim garnizonem wojskowym. W 1783 roku, stacjonowały tutaj cztery szwadrony (około 500 kawalerzystów). W sumie było 900 - 1 000 osób. Zbudowano protestancki kościół garnizonowy, nowe koszary razem z blokami mieszkalnymi dla kadry i ich rodzin. W 1804 roku, uruchomiono szkołę podstawową dla dzieci oficerów. W czasie wojny siedmioletniej (1756 - 1763), miasto musiało utrzymywać wojska moskiewskie, a z początkiem XIX wieku, mieszkańcy płacili kontrybucję wojskom Napoleona. W połowie XIX wieku, w mieście żyli protestanci, prawosławni oraz żydzi i każda z tych grup społecznych miała swoją świątynię.
W okresie 1945 - 1998, w mieście stacjonowało wiele różnych jednostek wojskowych - Wojsko Polskie. Wstąpienie Polski do NATO w dniu 12 marca 1999 roku, spowodowało likwidacje wielu jednostek, a inne zmieniły miejsca stacjonowania.
W Gorzowie Wielkopolskim był 12. Kołobrzeski Pułk Zmechanizowany (JW 2870). Jednostka stacjonowała w Gorzowie Wielkopolskim od 1950 roku, jako Pułk Piechoty. Wkrótce pułk powiększono o kompanię czołgów T-34. W 1962 roku, Pułk Piechoty został przeformowany w Pułk Zmechanizowany. W tym czasie jednostka liczyła około 2 500 żołnierzy. Kadra jednostki z rodzinami mieszkała głównie na osiedlu Staszica. Żołnierze jednostki brali aktywny udział w; odgruzowywaniu miasta, budowie szpitala wojewódzkiego i remontach dróg. Żołnierzy angażowano także podczas żniw, wykopków ziemniaków, zbiorze owoców i pracach melioracyjnych. W 80-latach, żołnierze brali czynny udział w likwidacji klęsk żywiołowych; pożarów i powodzi. W 1996 roku, Pułk został przeformowany w 4. Gorzowską Brygadę Zmechanizowaną, co oznaczało zmniejszenie ilości żołnierzy służby czynnej - zasadniczej. W 1998 roku, jednostka została ostatecznie rozformowana.
W trakcie służby, Pułk miała na wyposażeniu czołgi T-34, T-54 i T-55. Lecz podstawowym sprzętem były pojazdy opancerzone SKOT (Średni Kołowy Opancerzony Transporter). Pojazdy SKOT w uzbrojeniu miały ciężkie karabiny maszynowe typu KPWT kalibru 14,5 mm. W 90-latach, 4. Gorzowska Brygada Zmechanizowana miała na wyposażeniu; bojowe wozy piechoty BWP-1, czołgi T-55AM Merida, armato-haubice samobieżne 2S1 Goździk, armaty przeciwlotnicze ZU-23-2, opancerzone samochody rozpoznawcze BRDM-2.
W 70-latach XX wieku, 12. Kołobrzeski Pułk Zmechanizowany składał się z; trzech batalionów zmechanizowanych uzbrojonych w pojazdy SKOT, jeden batalion czołgów średnich T-55, jedna bateria moździerzy 120 mm, jedna bateria haubic 122 mm, dwie baterie przeciwlotniczych karabinów maszynowych, kompania łączności, kompania rozpoznawcza, kompania saperów, kompania zaopatrzenia, kompania remontowa, pluton chemiczny, izba chorych, pluton ochrony i regulacji ruchu. Wojsko Polskie w Gorzowie Wielkopolskim miała orkiestrę garnizonową.
3 Zapasowy Pułk Piechoty to była Polska jednostka wojskowa funkcjonująca w okresie 1944 - 1945. Oddział wchodził w skład 1. Armii Wojska Polskiego. Jednostka brała czynny udział w drugiej wojnie światowej i pokonała szlak; Sumy, Lublin, Wola Karczewska, Złotów, Gorzów Wielkopolski. Pułk rozformowano w dniu 29 czerwca 1945 roku.
4 Łużycka Brygada Saperów (JW 1641) to była Polska jednostka wojskowa sformowana w 1944 roku. Oddział wchodził w skład 2. Armii Wojska Polskiego. Po drugiej wojnie światowej jednostka stacjonowała w Gorzowie Wielkopolskim, od czerwca 1947 roku. Pododdziały utworzone na bazie tej jednostki, przez wiele lat, rozminowywały obszary w różnych częściach Polski.
Koszary w Gorzowie Wielkopolskim znajdowały się przy ulicy Zygalskiego. Obecnie w byłych koszarach mieszczą się między innymi; Starostwo Powiatowe, Komisariat Policji, Wydział Komunikacji Urzędu Miasta. Dla potrzeb wojska stacjonującego w Gorzowie Wielkopolskim utworzono niewielki poligon w rejonie miejscowości; Marwice, Santocko, Chwalęcin. Poligon pełnił głównie funkcje placu taktycznego oraz rozbrajano na nim znalezione niewypały (niewybuchy).
Opracował Karol Placha Hetman