Kraków 2021-11-16
Airbus Helicopters Super Puma.
Śmigłowiec o którym jest mowa był rozwijany przez francuską firmę Aérospatiale, następnie przez koncern Eurocopter, a obecnie przez koncern Airbus Helicopters. Śmigłowiec Super Puma jest rozwinięciem oryginalnego śmigłowca Aérospatiale SA 330 Puma. Śmigłowiec Super Puma pierwszy lot wykonał w 13 września 1978 roku, a jego produkcja została rozpoczęta w lutym 1980 roku i śmigłowiec jest produkowany do chwili obecnej (2021 rok).
Od 1990 roku, Super Puma w wersjach wojskowych jest sprzedawany pod oznaczeniem Eurocopter AS 532 Cougar. Od 2004 roku, śmigłowiec w wersji cywilnej jest sprzedawany jako Eurocopter EC 225 Super Puma.
Zamieszanie z nazwami śmigłowców wynika ze zmian własnościowych fabryk i praw do produkcji, na przestrzeni ponad 40 lat. Do 2020 roku, zbudowano ponad 1 000 egzemplarzy.
Geneza konstrukcji Super Puma.
W 1974 roku, francuska firma Aérospatiale rozpoczęła opracowywanie nowego średniego śmigłowca transportowego opartego na śmigłowcu SA 330 Puma. Projekt został pokazany publicznie na salonie lotniczym w Paryżu w 1975 roku. Chociaż nowy projekt zachował podobny układ napędowy do poprzedniego śmigłowca AS 330, był on napędzany dwoma nowymi i mocniejszymi silnikami turbowałowymi Turbomeca Makila. Wirnik nośny jest czterołopatowy, a łopaty wykonano z kompozytu. Wirnik ogonowy jest pięciołopatowy. Rozważano zastosowanie fenestron, ale badania w tunelu aerodynamicznym nie potwierdziło zalet takiego rozwiązania. Dużo uwagi poświęcono przeżywalności konstrukcji na polu walki i innych uszkodzeń. Kadłub został lepiej opracowany aerodynamicznie, zwłaszcza przednia część kadłuba.
Od początku planowano, że nowy wiropłat będzie dostępny w dwóch długościach kadłuba; była to krótka wersja kadłuba, która oferowała podobną pojemność do SA 330, zapewniając jednocześnie doskonałe osiągi w „gorących i wysokich” warunkach, oraz wersja dłuższa, która pozwalała na przewóz większej ilości ładunku lub pasażerów. Równolegle prowadzono rozwój wariantu wojskowego i cywilnego.
Demonstrator śmigłowca Super Puma otrzymał oznaczenie SA 331 i był przebudowanym płatowcem SA 330. Pierwszy lot wykonał w dniu 5 września 1977 roku. Pierwszy prototyp Super Pumy odbył swój dziewiczy lot w dniu 13 września 1978 roku. Zbudowano pięć prototypów. W 1980 roku, zakończono produkcję śmigłowców SA 330 Puma i rozpoczęto produkcję śmigłowców SA 332 Super Puma.
Śmigłowiec SA 332 Super Puma stał się popularny i zamawiany zarówno przez wojsko jak i podmioty cywilne. Do 1990 roku, średnie tempo produkcji wynosiło 3 śmigłowce na miesiąc. Do 2000 roku, śmigłowce weszły do służby w 37 krajach i sprzedano około 650 śmigłowców.
Wersja morska Super Pumy jest przystosowana do wykonywania misji przeciw okrętom podwodnym i nawodnym. W takiej konfiguracji Super Puma została zmodyfikowana z dodatkowym zabezpieczeniem antykorozyjnym, składanym wysięgnikiem wirnika ogonowego, systemem naprowadzania przy lądowaniu na pokładzie, sprzętem sonarowym i zamontowanym na dziobie radarem poszukiwawczym Omera. W roli przeciw powierzchniowej może być uzbrojony w parę pocisków przeciwokrętowych Exocet.
W 2012 roku, otwarto nową linie produkcyjną śmigłowców AS 332 C1 Super Puma w Rumunii w Braszowie. Śmigłowiec z indeksem C1 jest uboższą wersją śmigłowca bazowego przeznaczonego na biedniejsze rynki, aby konkurować z rosyjskim śmigłowcem Mi-171. Ostatecznie śmigłowiec został oznaczony jako H 215. Jest produkowany w wersjach wojskowych i cywilnych.
Opracowano ponad 15 wersji specjalistycznych śmigłowców Super Puma. Są wersje: do przewozu VIP, policyjne, wojsk specjalnych, wojsk lądowych, medyczne, NAVY, SAR.
Konstrukcja Super Puma.
Śmigłowiec jest całkowite metalowy o konstrukcji półskorupowej. Chowane podwozie trójkołowe zostało zaprojektowane z myślą o absorpcji wysokiej energii podczas uderzenia w ziemie.
Układ napędowy śmigłowca złożony jest z dwóch silników turbowałowych Turbomeca Makila 1A1, które napędzają czterołopatowy wirnik główny i pięcio-łopatowy wirnik ogonowy. Paliwo mieści się w sześciu wewnętrznych zbiornikach paliwa. Możliwe jest podwieszanie dodatkowych zbiorników zewnętrznych paliwa.
Dostęp do głównej ładowni zapewniają dwoje przesuwnych drzwi. Wersja krótsza mieści 15 pasażerów, a wersja dłuższa 20 pasażerów. Wejście do kokpitu zapewnia dwoje bocznych drzwi. Kokpit wyposażony jest w podwójne sterowanie lotem. Podstawowe oprzyrządowanie składa się z czterech wielofunkcyjnych wyświetlaczy ciekłokrystalicznych wraz z dwoma wyświetlaczami i panelami sterowania autopilota. Firmy zewnętrzne oferowały różne ulepszenia dla Super Pumy, w tym zintegrowane systemy zarządzania lotem, odbiorniki globalnych systemów pozycjonowania (GPS), wyświetlacz mapy cyfrowej, rejestratory danych lotu, system ostrzegania przed kolizją, kompatybilność z goglami noktowizyjnymi, systemy łączności. Śmigłowiec jest wyposażony w ogrzewanie i wentylację.
Dane T-T AS 332 (1994 rok):
Załoga dwóch pilotów. Masa ładunku 4 490 kg (9,899 lb). Długość kadłuba 16.79 m (55 ft 1 in). Średnica wirnika nośnego 18.7 m (61 ft) lub 16,2 m (53 ft 2 in), w zależności od zastosowanych łopat. Wysokość 4,97 m (16 ft 4 in). Masa własna 4 660 kg (10,274 lb). Maksymalna masa 9 150 kg (20,172 lb). Silniki 2 × Turbomeca Makila 1A1, o mocy 2 x 1 376 kW (2 x 1 845 hp). Prędkość maksymalna 277 km/h. Zasięg 851 km (529 mi, 460 nmi). Pułap operacyjny 5 180 m (16,990 ft). Prędkość wznoszenia 7,4 m/s (1,460 ft/min)
Opracował Karol Placha Hetman