Rzym 2023-09-02
Włochy. Kolej podmiejska Rzym - Ostia. 2023 rok.
Współrzędne geograficzne: 41.722N 12.305E.
Rzym to jest jedno z najchętniej odwiedzanych miast w Europie i w Świecie. Kiedy projektowano samolot Boeing B-707 to jednym z wymogów był lot non stop z New York (USA) do Rzymu (Włochy). Komunikacja miejska w Rzymie należy do dobrze rozwiniętych i stosunkowo wygodnych, a ceny biletów są akceptowalne. Choć w godzinach szczytu potrafi być zatłoczona. W Rzymie jest ponad 200 linii komunikacyjnych. Rzym posiada tylko 6 linii tramwajowych. Metro i Kolejka Podmiejska są zdecydowanie najwygodniejsze. Gorzej jest z komunikacją autobusową i tramwajową. Transport publiczny w Rzymie jest zintegrowany i wszędzie obowiązują te same bilety, co jest bardzo wygodne dla turystów. Można kupić bilet kilkudniowy i cieszyć się podróżami wszystkimi środkami komunikacji miejskiej. Bilety są honorowane także w pociągach regionalnych, o ile nie wyjeżdża się poza granice Rzymu. Trzeba wiedzieć, że bilety miejskie nie obowiązują u prywatnych przewoźników, co jest istotne w transporcie na lotniskach. Praktycznie za cały transport publiczny w Rzymie odpowiada firma ATAC.
Naziemna kolej podmiejska - dojazd z Rzymu nad morze do Ostia.
Częścią komunikacji w Rzymie jest również pięć linii naziemnej kolejki podmiejskiej (po włosku Ferrovie Urbane), którymi można dojechać do dalszych zakątków miasta i jego okolic. Ich olbrzymią zaletą jest to, że obowiązują w nich zwykłe bilety miejskie. Linie są obsługiwane przez dwie firmy przewozowe: Trenitalia i Ferrovie Laziali. Najbardziej lubianą przez turystów jest kursująca do Ostii linia Roma-Lido, która zatrzymuje się kilkaset metrów od stanowiska archeologicznego (stacja Ostia Antica) i jedzie dalej w kierunku głównej części tego morskiego kurortu. Pozostałe linie dowożą mieszkańców z obrzeży Rzymu do centrum.
Pierwsza stacja kolejki Roma-Lido, czyli Porta San Paolo, znajduje się przy stacji metra Piramide (linia B) i umożliwia dogodną przesiadkę. Pociągi na trasie Roma-Lido kursują co 10-20 minut, zaczynając od 5:00 rano. Pociągi kursują według rozkładu jazdy i kursują planowo. Ostatnie kursy są około godziny 23;30.
Linia Roma-Lido.
Linia ma długość 28.3 km (17.6 mi) długości. Na linii jest 13 stacji i przystanków osobowych. W ciągu dnia linia może obsłużyć ponad 90 000 pasażerów.
W XIX wieku, wielu mieszkańców Rzymu przeniosło się na wybrzeże Morza Tyrreńskiego. Tak powstała osada Lido di Ostia. Wystąpiła konieczność zbudowania dobrej komunikacji pomiędzy centrum Rzymu, a wybrzeżem. Pierwszy projekt linii kolejowej zaproponował inżynier Felipe Costa w 1868 roku. Pomysł został zaakceptowany przez Państwo Kościelne, które wówczas rządziło całym tym obszarem. Na realizację pomysłu rzymska szlachta zebrała 9 milionów funtów, chcąc założyć prywatną spółkę. Lecz w 1870 roku, nastąpił upadek Państwa Kościelnego i projekt został porzucony.
Rozważano zbudowanie linii tramwajowej, ale i ten projekt, w niekończącej się dyskusji, także upadł. Wszyscy zainteresowani widzieli korzyści z budowy linii, ale nie byli w stanie zjednoczyć swoich pomysłów. W 1906 roku, Rada Miejska Rzymu powołała do istnienia komisję dla studium połączenia komunikacyjnego Rzymu z wybrzeżem. Zaprojektowano autostradę o szerokości aż 80 m, która miała być uruchomiona w 1911 roku, czyli w 50-rocznicę zjednoczenia Włoch. Ale i ten projekt, z uwagi na koszty, nie został zrealizowany.
W 1909 roku, do programu budowy linii kolejowej włączyła się firma z Belgii, ale i to nie został sfinalizowane. W 1913 roku, sprawa budowy linii kolejowej trafiła na forum Włoskiego Parlamentu. W 1914 roku, ustalono, że zostanie zbudowana linia kolei normalnotorowej, która będzie zelektryfikowana. Dla zrealizowania planów założono firmę „La Marina di Roma”. Na podstawie różnych rozważań zdecydowano, że stacja początkowa będzie znajdować się w Porta San Paolo. W projekcie była elektryfikacji linii poprzez zasilanie z trzeciej szyny. W 1915 roku, czyli już w czasie wielkiej wojny światowej, został zatwierdzony ostateczny projekt. Zasilanie z przewodu napowietrznego, prądem stałym, o napięciu 2,4 kV. W 1916 roku, rząd ratyfikował ustawę, o dotacji na budowę linii kolejowej. Z powodu wojny prace nie zostały rozpoczęte.
Oficjalna ceremonia rozpoczęcia prac odbyła się w obecności króla Wiktora Emanuela III. Król położył także kamień węgielny pod przyszłą stację w Ostii w dniu 10 grudnia 1920 roku, czyli już po wielkiej wojnie światowej. Linia została uruchomiona w dniu 10 sierpnia 1924 roku. Pierwsze pociągi były obsługiwane przez lokomotywy parowe. Szlak był obsługiwany przez 10 par pociągów w ciągu doby. Pociąg cały szlak pokonywał w ciągu 50 minut. W dniu 21 kwietnia 1925 roku, uruchomiono elektryfikację prądem stałym, o napięciu 1,5 kV i oddano do użytku drugi tor. Czas podróży skrócił się do 30 minut. Pociąg składał się z lokomotywy elektrycznej i czterech wagonów, z których każdy miał troje drzwi wejściowych, z każdej burty. Na stacjach końcowych lokomotywa objeżdżała skład.
W 30-latach, na szlaku pociągi odjeżdżały co 15 minut. Linia przynosiła duże zyski. W 1941 roku, linia została włączona do Rzymskiego Przedsiębiorstwa Tramwajów i Kolei Elektrycznych. W wyniku drugiej wojny, w okresie 1943-1944, linia kolejowa została poważnie zniszczona, ale tabor ucierpiał minimalnie. Zaraz po zakończeniu walk w Rzymie, rozpoczęto prace remontowe kolei trwające od dnia 21 września 1944 roku do 24 grudnia 1945 roku. Stacja w Ostii została całkowicie opuszczona, a później z powodu poważnych zniszczeń rozebrana. Nowa stacja została cofnięta o 300 metrów (984 stóp 3 cale).
Po II wojnie światowej kontynuowano modernizację linii. W celu doprowadzenia torów do Ostii Levante, zbudowano stację North Star i Castelfusano. Również w 1949 roku, zburzono stary Dworzec Centralny w Ostia (na którego miejscu znajduje się obecnie park rozrywki), a 4 czerwca 1951 roku, otwarto nowy dworzec w Lido di Ostia. W 50-latach, w związku z rozbudową Ostii i jej przekształceniem w ulubiony kurort nadmorski przez Rzymian, zapotrzebowanie na transport do i ze stolicy stale rosło.
W 1955 roku, do eksploatacji wprowadzono pociągi klasy MR 100 (model 1954 rok), a następnie MR 200 (model 1956 rok). Inauguracja linii B metra w Rzymie umożliwiła stacji Ostiense Magliana obsługę zarówno metra, jak i linii Roma-Lido. W 1956 roku, linia Roma-Lido została przedłużona aż do stacji Termini w centrum Rzymu, głównego dworca kolejowego. W 25 sierpnia 1960 roku, otwarto przedłużenie linii do stacji Krzysztofa Kolumba. Również w 1960 roku, otwarto stację Tor di Valle, niedaleko rzymskiego toru wyścigowego. Latem 1972 roku, dzięki rozbudowie dzielnic między Rzymem a Ostią, otwarto stację Casal Bernocchi.
W 1976 roku, do eksploatacji wprowadzono pociągi typu MR 300. W 1987 roku, wprowadzono do eksploatacji pociągi MR 500, których producentem była firma Fiat Ferroviaria. Każdy pociąg ma sześć wagonów; cztery wagony silnikowe i dwa wagony doczepne. Pociąg może przewozić 1 138 pasażerów, z czego 264 na miejscach siedzących.
Obecnie, 2023 rok, pociągu kursują 7 dni w tygodniu, od godziny 05;00 do godziny 23;30. W godzinach szczytu jest 8 par pociągów w ciągu godziny. Średni czas przejazdu całej linii wynosi 37 minut.
Opis linii i taboru.
Tory mają rozstaw normalny 1,435 mm (4 ft 8 + 1⁄2 in). Napięcie 1,5 kV, prądu stałego. Ruch na linii jest lewostronny, przeciwnie niż w Polsce. Na linii szyny poniżej główki szyny są pomalowane na biało, dla obniżenia temperatury. Podkłady są strunobetonowe. Przymocowanie szyny jest sprężynowe.
Tabor używany na linii jest produkcji Hiszpańskiej, firmy CAF. Construcciones y Auxiliar de Ferrocarriles (CAF) to jest hiszpańskie przedsiębiorstwo z siedzibą w Beasain (Prowincja Guipúzcoa) zajmujące się projektowaniem, produkcją, utrzymaniem i dostawą taboru kolejowego oraz pojazdów szynowych, takich jak; lokomotywy, wagony, szybkie tramwaje, pociągi dużych prędkości oraz wózki napędowe i toczne. Firma produkuje wózki które mają zmienny rozstaw kół na osi. Firma CFA została założona w 1917 roku. Obecnie zatrudnia 2 000 pracowników.
Produkty CAF są użytkowane na całym świecie; Europa, USA, Ameryka Południowa, Indie, Japonia i inne. Od 2010 roku, firma dostarczyła ponad 2 700 pojazdów i miała portfel zamówień na następne 450 pojazdów. Firma wygrała przetargi na pociągi dla metra w Brukseli, Rzymie, Madrycie, Barcelonie. Firma produkuje także tramwaje.
Aktualnie na linii są eksploatowane pociągi sześcio-wagonowe. Kabina sterownicza jest na obu końcach pociągu. Wejście do kabiny sterowniczej jest z wnętrza wagonu oraz z zewnątrz, z obu stron. Wagony są bezprzedziałowe i bez przedsionków wejściowych. Siedzenia dla pasażerów są umieszczone wzdłuż burt wagonu. Siedziska są twarde i wykonane z tworzywa sztucznego. W założeniu kolor siedzeń miał odpowiadać kolorowi linii na planie. Każdy wagon ma czworo drzwi w każdej burcie i są automatycznie otwierane przez obsługę pociągu. Mają taką samą konstrukcję jak pociągi metra, bo są produkowane przez tę sama firmę (CAF). Każdy wagon wsparty jest na dwóch dwuosiowych wózkach. Silniki elektryczne są zamontowane w pierwszym, trzecim, czwartym i szóstym wagonie. Silniki są zasilane prądem stałym o napięciu 1,5 kV. Pociąg ma dwa pantografy, po jednym na pierwszym i ostatnim wagonie. Oba pantografy są używany jednocześnie. Pociągi są klimatyzowane. W wagonach jest pełna informacja kolejowa dla pasażerów w postaci monitorów i systemu audio.
Opracował Karol Placha Hetman